Yüz seksen mevsim

Kelimeler biriktirdim, uzun uzun zamanlar boyunca.

Çoğunu paylaştım, konuşarak, yazarak hatta bazen susarak. Yüz seksen mevsimdir yaşam biriktirdim.Kelimelerimi sevdim, onları besledim, "an"ı yaşayarak, "anı" biriktirerek.

Yazdım, söyledim...

Gün geldi söylediklerimi dinleyenler oldu, dinlemeyenler olduğu gibi. Yazdıklarımı okuyanlar oldu, okumayanlar da oldu elbette.

Hatta dinleyip, okuyup, anlamayanlar ya da anlayıp kızanlar, anlayıp sevenler oldu. Böyle de olmalıydı aslında. Kelimem kelimeye dokundu, cümleler kurdu, hepsi ben oldu, sonra okuyanla buluştu.

Yazdıklarımda bir dolu keimelerim oldu,yüz seksen mevsim boyunca.

Hayatımı içine alan, şiirler, romanlar, senaryolar. Hep bir yenisini daha doldurmak için daha çok kelimelerim oldu. Kelimem kelimeme dokundu, çoğaldı.

Bazen kelimelerimin ihanetine uğradım bir sevdayı anlatırken. Bazen de kelimelerim benden büyük cümleler kurdu. Aşka saygıya durdu.

Dudak aramdan firardaydılar bazen, benden erken. Kalp kırdı, kalp kazandı.

Ne zaman ihtiyacım olsa yüz seksen mevsim kelimelerim benimleydi. Dilimin ucunda kalan ve susan, hiç susmayı bilmeden ağzımdan fırlayan ya da tam yerinde zamanında kullanılan binlerce yazı, yüzbinlerce satır oldular.

Kelimelerimi çok sevdim her zaman.

Çünkü "anı" koleksiyonumun baş tacıdılar.

Kalbimi en çok onlar dinledi, en çok onlar anlattı. Bir mücadelede bir haksızlıkta öfkelendi, bir acıda bir kalp kırığında üzüldü, bir mutlulukta neşelendi...

Kelimelerim...

Nerde ben olduysam hep orda onlar da oldu.

Saatler, günler, aylar... Mevsimler geçti.

Doğdum, çocuk oldum, büyüdüm, her evremde yanımda kelimelerim oldu.

Yüz seksen mevsimdir benimle çoğaldı... Teker teker sevdiğim kelimelerim...

Dünüm, bugünüm...

Hayata ilk ağladığım günden bu yana yüz seksen mevsimdir benimle olan kelimelerim...

Bugün onların yıl dönümü.