Kimisi bayrağı, kimisi dini, kimisi maddiyatı kullanır

Kimisi bayrağı, kimisi dini, kimisi maddiyatı kullanır

En önemli çıkmazımız nedir?

Cevap bulamadığımız, en zor soru, o soru ki cevabını kimse veremiyor.

Ağırlıklı olarak, Kıbrıs sorununa bağlı gelecek belirsizliği.

Bırakın on yıl, beş veya üç yıl sonrasını konuşmayı, yarın için bir plan yapamazsınız.

Gerek ekonomik, gerek sosyal, maddi, manevi hiçbir planlama yapamıyor, yapılan planları tutturamıyor, hesabı, kitaba uyduramıyorsunuz.

Bu ülkede her şeyin normalmiş gibi davranılmasından son derece rahatsızım.

En başta eşitliği bozdular, herkes nereden, nereye geldiğini unuttu.

Çok parası olan da, lüks yaşamak istiyor, parası olmayan da lüks yaşamayı deniyor.

Bir zamanlar çalıştığım bir şirkette, şirket patronu da lüks marka bir araç kullanırdı, şirkette çalışan müdürde, memurda, aynı lüks araçtan kullanırdı.

Bu eşit olmak mı, kullanılan aracı giderlerinin karşılanacağı zaman fark ortaya çıkardı.

Biz geldiğimiz yeri kaçırdık, eskiden anlatılanları, anlayış süzgecinden geçirdiğim zaman, şöyle bir noktaya vardım.

Gerçek anlamda köylü vardı, emeğinin, kazancının haddini bilirdi, ona göre yaşardı.

Şeherliler vardı, büyük, merkezi yerlerde yaşayanlar.

Köy hayatından, köy insanından farklıydı, bir koşuşturma, monotonlaşma, köye gittiğiniz zaman, her şeyiyle farklı, doğal, samimi bir ortamı yaşardınız.

Bu her ülkede var olan bir şeydir, sınıfsal farklılıklar vardır.

Her isteyen, istediği hayatı yaşayama, imkânlar, ekonomik kazanç, her şekil yaşam tarzının yaşanmasına imkân vermez.

Bunu kaybettik, her kesimden insan, her kesin yaşadığı hayatı yaşamak istiyor, bunun için sınırları zorluyor, sonuçta gelir-gider dengesizliği ve ağırlaşan borç yükü ile uzun yıllara yayılacak borçlarla yaşamını sürdürüyor.

Kıbrıslı Türkler için rotasız, kaptansız bir gemide, derin sularda gider benzetmesi yapılır.

Yaşamımıza yön veren, bizlere bugünleri yaşamayı miras bırakan, dönemin yön vericileri, kanaat önderleri, yöneticileri oldu.

Yanlışları, günün şartlarının getirdiği hataları, karar alırken boşlukları mutlaka çok olmuştur.

Yıllar öncesini şekillendirdiği yaşam şartlarını, günün koşullarına uymamasına rağmen yaşamaya devam ediyoruz.

Peki, neden, sebep nedir, daha farklı koşulları, gelişmeyi, ilerlemeyi, pek çok ülkenin geride bıraktığı adımları neden atamıyor, yenileyemiyoruz?

Çünkü ülkenin kaderini, mevcut durumunu, çıkmazlarını değiştirecek, bertaraf edecek adımları atacak kanaat önderleri yok.

Bu düşünce, sırf siyasiler için yapılmış, siyasi eleştiri kolaylığı anlamına gelmesin.

Sivil toplum örgütleri, aydınlar, topluma yön verecek donanım sahipleri, hep bir küçük hesap, günlük menfi çıkarlar sarmalında erozyona uğradı, uğruyor.

Ülkenin yerle bir olan değerleri, öncelik sırasında en altlarda bile yer bulamıyor.

Kimisi bayrak, kimisi din, kimisi maddiyat veya maneviyat üzerinden, toplumsal şekillendirme ve algılarla günlük kazanç elde etmeye çalıyor.

En kötüsü bunların hala prim yapması, değer bulmasıdır.

Yapısal hiçbir soruna enerji harcamadan, sadece popülizmle, geçmişi ve bugünü kullanarak, geleceği kaybetmek.

Belirsizlik dedim ya, geleceği, önümüzü, yarınımızı konuşan var mı?

Bunu sırf Kıbrıs sorunu ile bağlamak, sadece bu sorunu siyasi malzeme yapmaktır.

Ve bugün için yapılan da sadece budur.