Akıncılılar'ın derdi ilgisizlik.

Akıncılılar, devletin köylerine ilgi göstermediğini, eski binaların hala 1974'den sonraki durumlarını koruduğunu, köy yolunun düzeltilesi konusunu ve ağılların durumunu defalarca devlet yetkililerine dile getirmelerine rağmen, olumlu hiç bir gelişmenin yaşanmadığını belirttiler

Akıncılar 1974 yılından önce belediye olmuş fakat Mutlu Barış Harekatı'ndan sonra Akdoğan'ın Türklerin eline geçmesiyle birlikte bu köyden Akdoğan'a nüfus aktarılması, Akıncılar köyünün nüfusunun azalmasına yol açtı. Bu dönemden sonra Akıncılar'a hiç bir yatırımın yapılmaması köy gençlerini Lefkoşa ve diğer büyük kentlere göç etmelerini sağladı.

Köydeki eski ve terk edilmiş yapıların 28 yıldır hiç bir iyileştirme yapılmadan aynı şekilde korunmasının devletin köye ne kadar ilgi gösterdiğinin kanıtı olduğunu söyleyen Akıncılılar, köy yollarından ve ağılların durumundan da hoşnutsuz.

Devlet, Akıncılar köylülerine ağıllarını köy dışına taşımaları için bir arazi göstermemesine rağmen, köylülerin büyük bir bölümü ağıllarını köy dışına taşıdı. Buna rağmen devletin bu araziye hiç bir şekilde alt yapı yapmaması Akıncılar köylülerini isyan ettiriyor. Sırf bu bölgeye alt yapı taşınmamasından dolayı bazı köylüler ağıllarını köy dışına çıkartamıyor.

Köydeki diğer sorunlara da değinen Akıncılılar, köyün giriş yolunun bozukluğuna da dikkat çekerek, "hükümet yetkililerinden köyümüze sadece seçim döneminde değil her zaman gelsinler ve sorunlarımıza çözümler üretsinler" diyerek beklentilerini dile getirdiler.

Köy İnsanı

Gezimiz sırasında orjinal bir Kıbrıs evine rastladık ve hemen bu evde kimin kaldığını merak ederek içeri daldık. Yine Kıbrıs'a has teknesinde bulaşık yıkayan 69 yaşındaki Şerife Özuçar, doğma büyüme Luricinalı... Evlatları ve torunlarıyla birlikte güzel bir hafta sonu geçirmenin mutluluğunu yaşıyan Şerife Nine, Luricina'nın geçmişten bu güne ne gibi evrelerden geçtiğini yaşayan biri olarak anlatarak, köy hakkında bilgilenmemizi sağladı.