Birlik ve beraberlik

Dillendirildiğini duyunca başımı duvarlara vurma isteği ile yanıp tutuştuğum sözlerin başında gelir bu haftaki yazımın başlığı. Birlik ve beraberlik.

Bayramlarda, yılbaşı mesajlarında, milli, dini günlerde siyasilerin, din adamlarının, sivil toplum örgütlerinin birbirleri ile yarışırcasına ağızlarına sakız ettikleri sözler.

Yıllar önce "Birlik ve beraberlik, hani benim kemanım?!" başlıklı bir köşe yazmıştım. Yazıdan bir kesit:

"Birlik ve beraberlik kavram? toplum fertlerinin tümünün ayni düzeyde olduğunu varsayar. S?n?fsal, ekonomik, kültürel ve ideolojik farkl?l?klar? göz önünde bulundurmaz. Örneğin, ben eger LibDem Partisi üyesi isem kalk?p da sırf Türk as?ll? olduğu için İşçi Partili veya Muhafazakar bir adaya oy vermem. Önemli olan çeşitli görüşlerde olan kişilerin birbirlerinin görüşlerine sayg? ve hoşgörü çercevesinde etkili işler yapabilmeleridir".

'Ekşi Sözlük' isimli bir Web Sitesi, yazılarım için kullandığım ve çok ilginç bulduğum bir sitedir. Siteye katkı yapanlar, çeşitli kavramlar için görüş belirtirler. "Sözlük" kelimeciği bildik anlamda değildir burada.

Birlik ve beraberlik kavramı hakkında Ekşi Sözlük'te rastgeldiğim bir yazı şu:

"Sürekli yoksun olunduğu hissiyle zorla oluşturulmaya çalışılan durum. Milliyetçilik, vatandaş gibi anahtar kelimeler hep bu hisse hizmet eder. Birlik ve beraberlik söylemi aynı zamanda birilerinin dışarıda bırakılmasıyla oluşur. Sözde 'vatandaş' gibi tanımlamalar da bu dışlamaya hizmet eder.

Ne var ki sanki dışlama politikalarıyla ideal buymuş gibi gösterilse de çatışmasız birliktelik, yakınlık olmaz.Bu sürekli yoksunluk halinin nedeni olsa olsa bu kabullenmemedir. Hem iyi ki de olmaz. Ama belki de istenen de budur. Yani sözde birlik ve beraberlik".

Ne kadar anlamlı sözler. Yazımın konusuna cuk diye oturdu.

Bu söz yerine kişiler "gelin, birlikte hareket edelim" deseler buna büyük saygım olur. Çok daha anlamlı bir söylem olur bu. Değişik görüşlerin olduğu Kabul edilmiş olur, "ama buna rağmen ortak müşterekler saptayıp dayanışma yapalım" diye anlarım ben bu sözü ki, diğerinden çok daha samimidir.

Görüş farklılıklarına ragmen çoğu kez ortak müşterek saptamak mümkündür. Bizim toplumlar gibi sidik yarışının yaygın, egoların havalarda uçuştuğu toplumlarda bu oldukça zordur, ama imkansız değildir.

Birlik ve beraberlik sözlerini ağızlarına sakız edenler, bunda samimi olduklarını, iyi niyetlerini gergilemekle yükümlüdürler.

Sözü kıvırmayı sevmem. Direkt konuya gireyim. Bu yazım geçen hafta Konseyin düzenlediği göç etkinliği ile yaptığım eleştirilerimin devamıdır.

Samimiyet konusunda şunu söylemeliyim. Victoria ve Albert Müzesinde yapılan etkinlik yukarıda paylaştığım Ekşi sözlük tanımlamasında bahsedilen dışlamayı ortadan kaldırabilseydi, organizatörlerin samimiyetine gerçekten inanabilirdim.

Ama malesef bunu başaramadılar. Etkinlikte Lord Sheikh ve Konsey yetkililerinin konuşmalarından bahsetmiyorum sadece.

Etkinliği düzenlerken toplumun geniş kesimlerinin projeden dışlanmasından, etkinliğe katılımın toplumun her zaman aynı şahsiyetlerinden oluşmasından, film için kişilerin seçiminden, film yapımcılarının seçiminden, 11 yıl önce aynı projeyi başarı ile yapmış olan Kıbrıs Türk Toplum Merkezi ile hiç temas kurulmamasından da bahsediyorum.

Şimdi 'Kıbrıs Türk Dernekleri Konseyi'nin önünde iki şık var. Ya kafalarını devekuşu misali kuma sokup eski uygulamalara devam ederek toplumsal ayrımcılığı, dışlamayı pekiştirecekler, ya da görüş ayrılığı gözetmeksizin toplumun her kesimine samimiyetle ulaşmaya çalışacaklar.

Bazı dinazorlar inatla birinci şıkkı tercih edeceklerdir. Ben Konseyi değiştirmeye çalışan ve bunda biraz olsun başarılı olmaya başlayan şimdiki idarecilerin baskılara karşı ikinci şıkkı yerine getirmeye çalışacaklarına inanıyorum.