Luricina'dan yol bağladık KKTC'ye

Bu ülkenin her yerinde kendine özgü sorunlar var.

Ama unutulmak başka bir şey, bunun açıklaması yok.

Akıncılar, yani Luricina bu ülkenin unuttuğu, kendi küçüldükçe, sorunları büyüyen, günden güne eriyen bir köy.

Güzelyurt, Lefke, Karpaz hepsi değerimiz, hepsi sıkıntılı, yıllardır "çakıl taşı bile vermeyiz" diyen anlayışın sözden öte gidememiş bölgeleri.

Hamasetten, laf kalabalığından başka söz duymamış, devletin gülen yüzünün, sıcak elinin, yatırım ve kalkınma önceliğinin hep gerisinde kalmış yarım adamızın, yarım yamalak yerleri.

Hepsi önemli, öncelikli fakat bunlar arasında en çok mağdur olan, unutulan yer Akıncılar.

1974 öncesi bölgenin en büyük, en kalabalık, en merkezi kasabasıydı.

Hastanesi, sineması, verimli toprakları, domates, böğrülce üretimi ile dışardan göç alan, nüfusu dört-beş bine kadar ulaşmış en merkezi yerlerdendi.

Ve bugün artık nüfusun üç yüz civarına düştüğü, genç insanların yaşamak için başka yerleri seçtiği, evlerin yıkıldığı, harabe olduğu bir yer.

KKTC'nin kimlik kartı ile girilen tek köyü, bir zamanlar gece saat altıdan, sabah altıya kadar giriş-çıkış yapılamayan bölgesi.

Binbir kavga, şamata bu giriş-çıkış ancak belirli bir noktaya çekilmiş.

Bu yıl köyden yedi düğün var, yedi genç çift yuva kuracak, yedi çiftten sadece bir çift Akıncılar'da oturacak.

Hastane belirli oranda dökülüyor, bir kısmı polis karakolu yapıldı, bir kısmı telefon dairesinin santral olarak kullanımda.

Asrın projesi, Türkiye'den gelecek su bir tek Akıncılar'a uğramayacak, Luricina bu projenin dışında.

Anadoludan yol bağlanmış, dünayada ilk olan bir projeyle Türkiye ile kuzey Kıbrıs suyla bağlanmış ama Akıncılar, kuzey Kıbrıs'tan günden güne uzaklaşıyor.

O kadar umut kesilmiş, o kadar dışlanmış, o kadar önemsenmemiş burası.

Deniz altından kilometrelerce boru yolu döşeniyor, milyonlar harcanıyor, Akıncılar'a bir yol yapılamıyor, Luricina kuzey Kıbrıs'la barıştırılamıyor, kavuşturulamıyor.

Güneyden geliyor su, 2011 yılında güney Kıbrıs'taki patlamaya kadar elektrikte günyeden gelmiş, bizim taraftakiler vermedikleri elektriğin parasını almışlar yıllarca.

Bugün Belediyenin, yıllarca güneyden aldığı elektriğin, kuzeydeki faturasını ödemediği için iki yüz kırk bin TL elektrik borcu birikmiş.

2011 yılından sonra kuzeyden elektrik enerjisi almaya başlayan Belediyenin bu tarihten bu yana borcu yok, ama 2011 öncesine ait borç, on altı bin TL olan Belediye katkı payından ödeniyor, her ay dört bin TL yapılandırma ile.

Bir yol hikayesi var Akıncılar'ın, bu yol KKTC'ye bağlayacak Luricina'yı.

Akıncılar geçerken görebileceğiniz, tesadüfen içinden geçeceğiniz bir yer değil, sırf, hususi, bilerek gidebileceğiniz bir yer.

Hastaneden, okuldan, fabrikadan umudu yok Luricinalıların, sadece yol istiyorlar, bu yolla köye gidiş-gelişlerde kolaylık sağlanacak ve en önemli sorun olan ulaşım önemli oranda çözülecek.

"Yol bizim için çok önemli. En kısa zamanda bu sorun çözülmeli. Kısa ve öz, ciddi adımlar atılmazsa, on en fazla on beş yıl içinde, Akıncılar diye bir yer olmayacak, sadece anılarda kalacak bir bölge olacak."

Akıncılar Belediye Başkanı Hasan Barbaros böyle söylüyor, Başkan haksız mı?

Bir tarih, bir kültür, buram buram Kıbrıs kokan bir köy bitiyor, herşey oy, herşey iktidar, herşey bütçe değil, önce insan, önce kültür, önce ulaşım, yol.

Anadoludan suyu bağlamakla övünüyoruz, ama Akıncılar'ı bir yolla kuzey Kıbrıs'a bağlayamıyoruz.

Durum bu, gülsem mi, ağlasam mı?