'Halay' pragmatizmi

İrlanda asıllı zengin bir göçmen ailenin çocuğu olan Amerikalı feylosof William James, zihnen ve soyut olarak ne kadar doğru olur veya görünürse görünsün pratiği olmayan ve hayatta bir etki meydana getirmeyen şeyler değersizdir, der… James, "pragmatizmi" meşhur ettiğinde kelimenin dayandığı felsefî terimin prágma, yani iş, eylem demek olduğunu iyi biliyordu.

Pragmatik olmak demek ise "işe yönelik" anlamına gelir. Yani mühim olan teori değil, tatbiktir ve her şey, önce "uygulanabilirlik" sonra "sürdürülebilirlik" açısından tartılır.

**

Cumhurbaşkanı Akıncı, zannedilenin aksine oldukça pragmatik başladı ve öyle ilerliyor… Yavruvatan-kardeş polemiği nedeniyle gölgede kalan "Akıncı pragmatizmi" oysa, her geçen gün perçinleniyor.

Bazıları buna şaşırıyor ve "aslında Akıncı'nın zâtında bir takiyye var" diyor… Oysa Cumhurbaşkanının ilk nüve-pragmatik söylemi kampanya süreci finalinde netti: 'Abrakadabra bilmem! Sihirbaz değilim'…

Görevi devraldıktan sonra kendi vizyonu içinde "müzakereciliğe" Sol'dan yapacağı en iyi atamayı yapan Akıncı, Anastasiadis'in GYÖ paketini basına vermesi hakkında "Türkiye'ye karsı şık olmadı" tepkisi vermişti…

Yetinmeyenler için aynı Akıncı, Güney'in 'tek egemenlik' yaklaşımının yanlış olduğunu, Rumların yetki paylaşımında 'cimri' refleksler gösterdiğini bazıları için acaba daha kaç kez söylemek zorunda!

Cumhurbaşkanı, 'güven yaratıcı' pratik araçlarla yapılan başlangıcın müspet ama yetersiz olduğunu, masada konuşulması gereken zorlu konulara henüz değinilmediğini, önümüzde toz-pembe bir tablo olmadığını 'bilenlerden' de 'daha iyi' biliyor.

Pragmatizmi içinde Mısır-Yunanistan ve Güney Kıbrıs üçlüsünün "hidrokarbon gaspçılığına" uzanabilecek anlaşmaları hakkında gazın iki topluma ait olduğunu ifade eden Cumhurbaşkanı, şimdi ortaya yepyeni bir alegori attı…

Üstelik bunu, BM Genel Sekreteri Ban'la yarın New York'ta görüşeceği uçuşu öncesi yaptı. İstanbul'da verdiği molada da yineledi...

Yeni müzakere sürecinde çok yönlü âhenk gerekliliğine dikkat çeken Akıncı ne diyor?

"Bize tango değil, halay gereklidir"…

**

Evet, tangoya karşılık halay vurgusu bizi gülümsetti ancak işin özü "Akıncı pragmatizminin" yeni bir örneğine benziyor.

Tangoya mukâbil halay davetinin işlenebilir birkaç yönü var;

Mesela halay çekmemiş ama tangodan anladığını sananlar halayın 'kontrolsüz bir neşe patlaması' ya da 'köylü-ce, ailevi bir meydan oyalantısı' sanabilir.

Oysa dramatik duygu karşısında aşkta boğulan tangonun "zengin doğaçlama" imkanına karşılık halayın, doğaçlamayı disiplinle kısıtlayan bir senkron problemiyle tutulduğunu, halay başının elinde salladığı mendilin çok kişili, çok meşrepli hizalanmaya yönelik işaretlerinin daha az ateşli ama daha çok karışık olabileceğini anlamak da yarar var…

**

Kıbrıs'ta tango, iki liderin oynadığı, uluslararası aktörler ile iç dinamiklerin izleyerek haz aldığı bir danstı müzakere masasında… O nedenle 'Kıbrıslı Çözüm' denen ve çoğu kez içeriği diğer aktörleri zımnen dışlayan ya da onların sadece seyretmesine râzı bir sahne demekti biraz da…

'Halay lazım…' diyen Cumhurbaşkanı, Çözümün iki lideri aşan bir sahne olduğuna, olması gerektiğine, 'Kıbrıslı Çözüm' söylemlerine karşılık uluslararası aktörlerin de önemine vurgu yapıyor.

Halayda, tangodaki melankoliye karşılık realizm vardır. "Akıncı Pragmatizmine" tango değil halay uyar.

Cumhurbaşkanı; kuzey ve güneydeki iktidar ile muhalefete, iki tarafın sivil toplumlarına; garantörler Türkiye, İngiltere ve Yunanistan'a; BM ile AB'ye "siz hoş vakit geçiresiniz diye Anastasiadis'le tango oynayacak değilim. Kıbrıs'ta hepinizin disiplinli katılımıyla halay çekmek gerektir" demek isteyerek uluslararası aktörleri samimiyete; Anastasiadis'in kontrolü dışına çıkması muhtemel OHİ'cilere ve olup bitenleri anlamayan bazı gafillere yönelik bir çağrı yapıyor…

Akıncı'nın pragmatizmi 'hayal-perestleri' daha çok yoracaktır.

Halay lazım…