Afganistan Bananastad...

Çok yıllar önce bir film seyrettiydim, ismi 'The Hot Rock'...

Türkçeye sanırım 'Elmas hırsızları' şeklinde çevrilmiş, başrolünde Robert Redford'un olduğunu bir film…

Tam boyda...

Bu tam boyda işine de uzunca bir süre espri mahiyetinde takmıştım.

Bir gece, daha evliliğimizin başında Yonca'ya; 'gel canım tam boyda film başladı' demiştim, o da yerlere yatmıştı...

Sebep?

Malum şekilde tam boyda olan bir filme 'tam boyda' demem…

Annemin lafıdır aslında, eskilerden kalmıştır.

Neyse, tam boyda 'The Hot Rock' filmi, bir grup eski hırsızın, hapisten çıktıktan sonra planlayıp başardıkları bir elmas hırsızlığını anlatır.

Ama bu filmin benim aklımda yer etmesi epik final sahnesi sayesindedir...

Uzatmayayım; bizim kahraman eski hırsız Dortmunder (Redford), filmde bir dizi olay ve entrika; sonra uzun bir umutsuzluk sendromu sonrası bir bankanın kasasında saklanmakta olan dev elmasın varlığını keşfeder.

Lakin elmas normal yollardan; yani maske takıp sabah kahvesinden sonra veya aylarca alt geçitten tünel kazmak yolu ile çalınacak bir 'gayıt' değildir…

Dortmunder'in ise fazla zamanı yoktur.

Üstelik elmasın sahibi kendisine bir alıcı bulmuş, elması satmak üzeredir.

Ancak Dortmunder bir hipnozcudan, kadim zamanlardan kalma bir 'hipnoz-edici' kelime öğrenir…

Film bu ya...

Plana göre Dortmunder normal müşteri gibi bankaya, kasaların olduğu yere gidecek ve görevliye öğrendiği 'büyülü' kelimeyi söyleyip onu 'hapt' edecek (yani hipnoz); sonra ona istediği kasayı açtıracaktır...

(Bir parantez açarsak bu hapt kelimesi de saf Kıbrısca kelimelerdendir... Appos etmek de benzer anlama gelir. Ha işin içine şiddet sokarak hapt ederseniz o zaman 'sabun etmek' 'ekmek etmek' gibi laflar daha uygundur…)

Filme dönelim…

Dortmunder'in deli kılıklı hipnozcudan öğrendiği sihirli kelime ise 'Afganistan-Bananstan'dır...

Lakin biz sağır Kıbrıs gençliği olarak bunu 'Afganistad-Bananastad' olarak anlamış, öyle demişizdir.

Bunun gibi bin tane sağırlık örneklerimiz vardır.

Mesela ben yıllarca 'ya seninle ya sensiz' şarkısını 'yaseminle yasensiz' diye değişik bir Ural lisanında söylemişimdir.

Hade 'yaseminle' yerini anladık, 'yasemsiz' nedir?

Bir insan bunu öğrenmek için taa 30 küsur yaşına kadar bekler mi be arkadaş?

Pes doğrusu...

Yonca sağ olsun, o düzeltti...

Neyse, Dortmunder bankaya gider, bön kılıklı kasa görevlisine 'bir kasam var, içine bakacağım' der…

Bön görevli kasa kapısını açar, içeri girerler.

Birden Dortmunder böne bakıp 'Afganistan-Bananastan' der, görevli 'hapt' olur kalır...

Tabii kasanın hangisi olduğunu bilen Dortmunder 'şu kasayı aç' der.

Bön açar; Dortmunder kasadaki elması kedinin ciğeri kapıp kaçtığı gibi kapar ve bankadan çıkar.

O an kalabalık içerisinde elmasın sahibi ve yeni alıcısı bankaya doğru gelmektedir.

Ama Dortmunder'i görmezler...

Dortmunder ilerde bekleyen arabaya doğru dans ederek gider ve binip sevinç çığlıkları atarak oradan uzaklaşır…

The End...

İşte o filmden sonra, yakın dostlarımla aramda bu kelime bir espri olarak kaldı...

Mesela apartmanın 4.katından gecenin bir vakti bakkala gitme görevi için evde bir mücadele mi sürmektedir?

Mutlaka birisi diğerini etkilemek için 'Afganistan-Bananastad' derdi…

Hani filmdeki gibi diğerini hapt etsin de istediğini yaptırsın...

Başka meşakkatli işlerde tartışma mı var?

Hop, gene ayni şey, gene gülmeler...

E diyeceksiniz ki 'nerden nere geldi be gardaş aklına bu film da durdun oyalan bizi?'

E yahu, memlekette öyle şeyler oluyor ve sen öyle bir meram anlatamıyorsun ki, aslında hepimizin bu yukardaki filmde olduğu gibi bir sihirli kelimeye ihtiyacımız var gibime geliyor…

Zira görüldüğü gibi, kimse kimseyi anlamıyor; anlamak istemiyor; anlamak istememeyi bir kenara bırak, artık düşman olarak da görüyor.

Dolayısıyla ikili ve daha çoklu konuşmalarda karşılıklı anlayış yok olup gittiği için, birbirimizi dinlemek için işimiz artık mucizelere kalmış durumda…

O zaman 'Afganistan Bananastad' diyorum…