Çıkış yok...

Dört yan kapalı…

Bir kutudasın ya da bitmeyen bir tuzak,

Ve biliyor musun, hiç çıkış yok,

Kara günlere düşmüşsün yine,

Her taraf karanlık,

Bazen güneş ışığı hayal edersin,

Ama doğmaz,

Bazen ay ışığına talim edersin,

Ama parlamaz,

Çoğu zaman alay konusu olursun,

Ama ne biliyor musun?

Çıkış yok,

Halbuki çok çalıştım dersin için için,

Çok uğraştım, çok debelendim,

Ve bütün yıldızlar senin için dizildi sanırsın,

Sonuç simsiyah bir boşlukta

Bitmeyen bir düşüş olarak tezahür eder,

Yere vurursun dersin,

En sonunda biter dersin,

Yere vurunca da geri sekersin dersin,

Ama dibi yoktur hiçbir şeyin,

Kendi kendine sorular sorarsın sonra,

Arabada yalnızken,

Gece kendince otururken,

Belki yalnız bir yolda yürürken,

Çıkış nerede?

Ama çıkış yoktur işte,

Sonsuz bir kabus çöker üstüne,

Aklın şaşar,

Geceleri uyuyamazsın,

Ve herkese çatarsın,

Çekilmez bir adam olursun,

Resmen bir karın ağrısı,

Ama sonra aklına gelir ki,

Çıkış çok,

Kara günlere devam edersin,

Etrafa umut saçarsın,

Sen umutsuzken kifayetsizce yaparsın bunu,

Umut tüccarı olursun,

Zaman zaman

Bilmek istiyorum diye bağırırsın,

Sesini duyan yoktur ama,

Çıkış olmadığı gibi,

Çevrendeki kulaklar sağırdır çünkü,

Güneş doğmuş olsa bile,

Hep başkalarına doğar,

Ve ay parlasa bile,

Vurmaz yüzüne yakamozu,

Bir gün benim günüm de gelir dersin,

Ama gelmez,

Çünkü yol kapalı,

Çıkış yok dostum,

Çünkü ortalama hesaplar hey aleyhinedir,

Bilmediğin hesap makinelerinde,

Vurulan her toplama işareti,

Dertlerini çoğaltır,

Zira eksi tuşu yoktur,

Genel toplam çıkar sonra,

Cezanı kesecekleri vakit gelir,

Saatler aleyhine çalışır,

Günler elinden kayar gider,

Ve yıllar geçer,

Düşüş sürer,

Her gece ölüp ölüp

Dipsiz kuyularda sabahlarsın,

Her gece tekrar ölmek için dirilirsin,

Yaşayan bir ölü olursun,

Kara günlere devam edersin sonra,

Çıkış yok çünkü dostum,

Çıkış yok…

Sonra düşersin,

Düşersin,

Düşersin,

Ve hep düşersin…