Gülbeşeker

"Beklemek cehennemdir" der Shakespeare, -Tanrı beni ilk başta sana kul yaptı- isimli şiirinde. "Beklemek cehennemdir ama beklerim seni."

Belki de, kendi kendimize yaşadığımız en sevmediğimiz fiillerden birisidir beklemek. Hele hele ne beklediğini bilmediğin, ya da sonucunda iyi olma olasılığı düşük olan beklemeler, bitmez gelir. Kimi zaman heyecanlı da olsa beklemek, hayattan gidiyor endişesi ile kimsenin sevmediğidir. Zaman kaybıdır. Bu nedenle Shakespeare için de beklemek cehenneme benzetilir.

Oysa tasavvuf, beklemeyi sabra yorar ve sabrı ömürle sınırlandırılmayan, zaman mefumundan arındırılmış bir hiçleşme sürecinde değerlendirir. Bu sürecin tümü ise ilahi olgunlaşmanın yoludur.

Mevlana der ki: "Sabır kurtuluşun anahtarıdır." Şems ise "Sabretmek öylece durup beklemek değil, ileri görüşlü olmak demektir. Dikene bakıp gülü, geceye bakıp gündüzü tahayyül edebilmektir. Allah aşıkları, sabrı gülbeşeker gibi, tatlı tatlı emer ve hazmeder. Bilirler ki, gökteki ayın, hilalden dolunaya varması için zaman gerekir" diye anlatır.

*

Pek de sevmediğimiz beklemenin bize kattığı bir olgunlaştırma oluğu aşikar. Bir acıya sabrederseniz bu size metanetli olmayı öğretir. Etrafında olup bitenleri yapan insanlara sabır gösterirseniz bu da hoşgörüyü simgeler ve artırır. Dilediğiniz, istediğiniz birşeye sabırla beklemeyi uygun görürseniz bu dua olur. Mesafelerin getirdiği beklemelerle özlerseniz, değeri geliştiren hasret olur.

Beklemek tüm sıkıcılığına rağmen, öğretici ve geliştiricidir.

Bu önemli yanı olmasa Şems, gülbeşeker gibi bir tada benzetir miydi beklemeyi ve sabretmeyi…

*

İşte Shakespeare şiirinin tamamı:

Tanrı beni ilk başta sana kul yaptı, sonra

Keyfine el koymayı kurmamı yasak etti.

Ya da özlem duymamı hesaplı zamanlara;

Kölenim ya, boş vaktin olsun diye bekletti.

Ah, bırak katlanayım, el pençe divan: değer,

Senin özgürlüğünün tutuklu yokluğuna;

Her mihnete sabreder, her azara baş eğer,

İncittin diye hiç suç yüklemez bile sana.

Sen nerde olursan ol, yetkin, güçlü, özgürsün;

Hâkimsin dilediğin gibi kendi vaktine:

Canın neyi isterse varsın o keyif sürsün,

Kendine suç işlersen kendin bağışla yine.

Beklemek cehennemdir, ama beklerim seni,

İyi kötü demeden, suçlamadan keyfini.