Nasıl bir hayat?

Unuttukça unutulursun sanma. Sen unutsan da senin unutulmana engel olan geçmişin var. Ancak senden sonra, anı tanıkların kalmayınca unutulursun.

Biri seni hatırlamayınca.

Elbette senin hayatın, gelecekte başkalarının geçmişi olur. Geçmişinin tanıkları, kendi geçmişlerini unuttukça, sen de unutulur yok olursun.

Belki de bu nedenledir sadece şimdiyi yaşama gayreti.

Geleceğin bilinmezliği ve bir olasılıktan öte olmayışı ile, geçmişin silinen veya silindiğini sandığımız izleri arasında bir zaman.

Var mıyız, yok muyuz bilemediğimiz.

*

Oysa anılar biriktirmektir yaşamak. Anılarmızdan kaçtıkça, yaşamaktan da kaçarız.

Yarın denen olasılık vaadedilmemiştir bize. Bu yüzden kaçmamalı insan geçmişinden.

Kaçmaya başladın mı bir kere, bir daha duramazsın.

Sonu yoktur kaçmanın.

Leylak kokulu sokaklar gibidir dünden kaçmak, dünü olmayan yarınlar yaşamak.

İçine çekersin. Sonra bir daha aynı kokuyu kokladığında, o ana dönersin.

Ama öyle bir an ancak sen hatırlarsan vardır. Unutursan yoktur.

*

Acıların, sevdaların, aldanışların, dostlukların ve aşkların…

Geçmişinden kaçamazsın.

Sen kaçarsın ama sadece bu kaçtığını sanmaktır.

Geçmişin seni kolay kolay bırakmaz. Çünkü, bugün bu an seni sen yapan geçmişindir.

Seninle var olandır, anılarının var kalma kaynağıdır.

Zaten kaçmak da değildir bu yaptığın, unutmaya çalışmaktır sadece.

Ama geçmiş, seninledir, sendir.

*

İnsan ne kadar unutmaya çalışırsa çalışsın, geçmişini unutamaz. Hep izler kalır yaşanmış olandan. Bazı zamanlar herşeyi unutmuş gibi sanırsın.

Ama kanma, kendini kendinle kandırma. Bu sadece sen öyle sanmak istediğin için öyledir.

Sonra karşına küçük bir anı parçası çıkar, seni kandırmaya çalışan sana kızarsın.

O parça bir bütünü tamamlar.

*

Geçmişinden kaçmak değil aslın olan, geçimişinde boğulmamaktır.

Yaşamın yarına kurgusunda, her ne kadar unutulamayan bir dün olsa da, yarın dünün üzerine kurulmaz. Sonrasına kurulur.

Ancak dün anlaşılmazsa, kurulan yarın zaman kaybıdır. Tekrara düşersin.

Geçmişin tecrübeye dönüşmezse, geleceğinin yüküdür.

Sen yine de bildiğin gibi yaşa.

Hesap kitap yapayım derken geçen hayat, kimseye geçerken hissettirmez geçtiğini.

Menzile vardığında anlarsın, hayatın sahteliğini.