Türkiye'nin 80'leri

"Herkes gider Mersin'e biz gideriz tersine" diye bir deyiş duymuşsunuzdur. Bu bir atasözü.
Türk Dil Kurumu bu atasözünü "bir işin bilerek ters yapıldığını, yolunda yapılmadığını anlatır" şeklinde tanımlıyor. Zaten herkes bu anlamda kullanır. Çok bilinen bir atasözüdür. Çünkü bu atasözüne bu ülkede çok ihtiyaç duyarız.

*

Evimizin havasız kalması biliriz ki sağlıksız bir durumdur. Havalandırmaksa, havanın değişimini sağlamanın yolu ve fiili olarak yapılması gerekendir. Bu fiil pencereleri açarak evin içine tıkanmış kötü havayı temizi ile değiştirmek, bir ferahlık getirmekle yapılır.
İyi de, hal böyleyken, ya evin dışındaki hava evin içindekinden bile kötü ise? O zaman ne yapmalıyız?

*

Memleketimiz ne güzel!
Zamanın gerisinde ve nostalji içinde yaşatıyor bize herşeyi.
Bir yandan bir avuç insan, bir çok konuda yeni vizyonla gelecek hayallerinin peşinde emek verirken diğer yandan ülkemin havası 1980'lerin Türkiye'sine döndü.
O yılların Türkiye'sini bilenler bilecektir. Sokağa beyaz kıyafetle çıkan, evine koyu gri olarak dönerdi. Hele Ankara! Soluk alınamaz bir durumdaydı. Bunun nedeni ise standartların oturmaması ve dahası yeterli denetlemenin olmamasıydı.

*

Şimdi ben, Lefkoşa'nın orta yerinde, penceremi açtığım zaman, bilmediğim evlerin, bilmediğim içlerinde yanan odun sobalarında, çağa uymayan neler yakılmakta olduğunu biliyorum.
Ne yazık ki kültür nedeniyle tüm bunlar.
Ama böyle deyip çekilemeyiz.
Standartlar, kurallar ve yasalar iyi olanı geliştirmek ve korumak içindir. Denetleme ise tüm bunların işleyişini sağlar.
Ben penceremi açtığımda soluyamayacağım kadar kokan bir hava istemiyorum. Üstelik ağızlar dolusu medeniyet ve çağdaşlık naraları atılırken!