Ya herkes "diğerleri" ise?

Bizans İmparatorluğu'nun on bir yüzyıl boyunca geniş topraklarda hüküm sürmüş bir imparatorluk olduğunu hepimiz biliriz. Bizans İmparatorluğu da dönemin bir çok medeniyeti gibi ciddi bir çöküş dönemi yaşadı ve ardından yerle bir oldu. Bizanslılar, çağın gelişine ayak uyduramayan, akılcıl ve bilimsel yönetimi geliştirmek yerine bencilliğin, dedikodunun ve kibirin esiri olan yöneticilerinin kurbanı oldular.

Bizans İmparatorluğu'nun önemli kenti olan, dönemin adı ile Konstantinopolis'i Sultan II. Mehmet'in kuşattığı günlerde bile surların ardında, şehrin ve Bizansın ileri gelenlerinin gereksiz dedikodu düzeni içindeki akılsızlıkları bir rivayet değil gerçektir. Sultan II. Mehmet'e 'Fatih' unvanını kazandıran ve Bizans İmparatorluğu'nun çöküşü anlamına gelen Konstantinopolis'in fethi sırasında Bizans İmparatorluğu'nun ileri gelenlerinin dedikodu yumağı içinde gereksiz meşguliyetlerle uğraşmaları 15. yüzyılda bile kabul edilemez bir durumdu.

Ahmet Almaz 2007 yılında yayımlanan "Fatih Sultan Mehmet neden öldürüldü?" isimli kitabında bu durumu; "Fatih Sultan Mehmet kuşatmayı sürdürürken bile kentin ileri gelenlerinin, Meryem Ana'nın göbeğinin kutsal olup olmadığını tartışması, bir bakıma Bizansın çöküş nedenini açıklamaktadır" cümleleri ile ifade etmektedir.

*

Aklın ve bilimsel düşüncenin yanında, sanatın da yönetenler tarafından sadece lafta kabul görüp, gerçekten desteklenmemesi ve bu estetikle yönetim gerçekleştirilmemesi sonun başlangıcıdır aslında.

Dedikodu kazanı içinde karar alan yönetimler, toplumlar, ülkeler zincirinin en büyüklerinden biriydi Bizans İmparatorluğu.

Akıldan uzaklaşan düşünce, her ne temele dayalı olursa olsun, omuzlarında gelecek inşa edilemez.

*

"Çağdaşlık" kavramının, siyasi partilerin seçim sloganlarında kaldığı coğrafyalar tanıyorsunuzdur. Bu tür coğrafyalarda taraflara sorsanız, dedikodu kendilerinde hiç yoktur hep diğerlerinde vardır. Akıldan uzak ve bilimsel olmayan düşünce kendilerinin değil hep diğerlerinin kusurudur. Kibir ve en doğrunun kendileri olduğunu sanma yine kendilerinin değil diğerlerinin zaafıdır. Ama kimse düşünmüyor ki, o diğerleri neredeyse herkestir! Üstelik bu durum, emin olabilirsiniz ki, 15. yüzyılda kalmış bir hadise değildir.

Ne dersiniz, böyle yerler ve insanlar biliyor musunuz? Yoksa ben mi yanılıyorum ve bu olgular yüzyıllardır yok mu?