Bir sevda meselesi

Nazım'ın şiirindeki gibi "çok şükür bu günü de gördük" der gibi, sevdiğim yerde yaşıyorum. Kızarım, eleştiririm ama toz da kondurmam. Sevmenin içinde üzmek yer almaz.

Kimileri göç yollarında insanımızın. Kimileri birçok başarıyla gururumuz oldu. Ben inanmıyorum gidenin kalbinin burada kalmadığına. Gidersin kalbin kalır, kalırsın gurbet çeker bazen...

Kimine göre, yaşadığı yurt bir sevda meselesidir.

Benim için de öyle. Ne olursa olsun sevmek ağır basmıştır hep.

Sürekli yeniden bir sürece hazırlanan yurdumun her karış toprağında, var kalma mücadelesi sürecek zaman durdukça. Dedik ya, bir sevda işi bir ülkede yaşamak. Nereye gidersen git dönersin en sonunda. Ne kadar kızarsan kız yine seversin...

Mesele yaşananda da değil çoğu zaman. Acısı da hatırlanır tatlısı da.

Biz biraz duygusalız sanki Akdeniz'de. Taşı toprağı severiz yaşarken, ağacı hayvanı sevdiğimiz gibi. Derin anlamlar yükleriz yaşadığımız yurda. Oluruna gelircesine değil Akdeniz'de yaşamak. Zeytine ayrı anlam yüklenir, hurmaya ayrı, eşeğinden çimenine, anlam üstüne anlam kazınır kalbimize. Onlarsız olamayız.

Sadece bir yaşamak değil sizin anlayacağınız. Boydan boya yaşam sürmektir.

Sanki tüm zamanlarına aitiz, sadece kendi zamanımıza değil. Gelmişinde geçmişinde hep vardık gibi severiz yaşarken, yaşadığımız yeri. Gerekirse, gelmişine geçmişine en ağır sözleri de söyleriz, istersek yağmuruna da hıçkırarak ağlarız.

Bizimdir dedik ya bir kere, oluruna geldiği gibi değil; avucumuza alıp sımsıkı tuttuğumuz bir avuç toprak gibi, pençelerimizi takmış gibi yaşarız.

*

Başka türlü bir sevmektir Akdeniz'de memleketi.

"Doğduğun değil doyduğun yerdir" derler ya, yok işte, bizde öyle demezler. Nerede doyarsan doy, döner dolaşır gelirsin. Açlık pahasına hem de.

Hep böyle sevsek ya memleketimizi, memleketimizi sever gibi birbirimizi!