Hayatımıza bilmeden aldık

Her şey birdenbire oldu!

Hayatımıza tam olarak nasıl girdiğini neredeyse hiç bilmiyoruz.

Ne zaman bizimle olmaya başladığı ya da ne zaman bizim için vazgeçilmez bir hal aldığı konularında da hiçbir fikrimiz yok.

Çoğullaştırarak yazıyorum çünkü hemen hemen hepimizin ortak edilgenliğinden bahsediyorum ona karşı.

Hatta hayatımıza alırken –ya da o girerken- neden bu oldu neden hayatımıza girdi diye sormuyoruz bile. Çünkü; soran, tercih tanıyan, istersek olup istemezsek olmayan bir yapısı hiç olmadı. O geldi ve hayatımıza girdi. Hepsi bu. Hayatımızın parçası oldu.

Ardından hayatımız onun parçası oldu. Devamı beni endişelendiriyor, çoğumuzu endişelendirdiği gibi.

Çünkü kaçacak yer yok. Hatta o, hızla hayatımız olurken biz bunu doğrudan edilgen bir yapı ile kabullenerek teslimiyetçilik yaşadık. Öte yandan bu teslim oluştan haz aldığımızı bile söylemek mümkün.

Hal böyle olunca nasıl olur da vazgeçeriz, nasıl olur da şikayet ederiz?

Aslında pek şikayet de ettiğimiz yok. Sadece eksikliğini hissettiğimiz zamanlarda şikayetçi oluyoruz.

Bir yandan yokluğunun ne denli büyük bir boşluk olduğunu öte yandan varlığının ne denli hayatımızı işgal eden bir yapıda olduğu ile yüzleşiyoruz.

İyiliğini tartışmadan kabul ediyoruz ama bizden çaldıklarını anlamazlıktan geliyoruz.

*

Düpedüz internetten bahsediyorum.

Dün kesinti yaşandı ülke genelinde. Telekomünikasyon Dairesi'nde bir sıkıntı oldu. Ülkenin büyük kısmı kesintiye uğradı.

Sanki hep vardı. Sanki yok olduğu dönemleri hiç yaşamadık. Hayat durdu.

Sonra yine geldi.

Hayat geri geldi. İnternet geri geldi. Çok bağımlı olduğum söylenemez ama vazgeçemediğim işlerimin yardımcısı olması gelecek nesiller için beni endişelendiriyor.

En azından sokakta oynamayı yaşama ayrıcalığı olan nesilden olduğum için, bunu yaşamayan nesiller adına daha da çok endişeliyim.