Sorumluluğumuz ömrümüzden uzun!

(…) "Dinozorların yok olmasından beri görülen en büyük soyların tükenmesi dalgasıyla karşı karşıyayız". Bu sözler BM Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi Başkanlığı'na ait.

Bencilliklerin en büyüğü, insanoğlunun kendi yaşam süreci için yok saydığı çevre bilincidir. Çevre duyarlılığı araştırmalarında bu konuda endişe duyan ülkemizdeki insanların sayısı %8'i geçmiyor.

Bizde olduğu gibi dünyadaki araştırmalarda da bu bencillik çarpıcı bir şekilde ortaya çıkmakta. Saatte 3 canlı türünün yok olduğu bilgisi dehşet verici. Her gün 150 kadar tür kaybediliyor. Her yıl 18 bin ila 55 bin türün soyu tükenmiş oluyor. Nedeni ise, insan faaliyetleri.

"Dinozorların yok olmasından beri görülen en büyük soyların tükenmesi dalgasıyla karşı karşıyayız". Bu sözler BM Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi Başkanlığı'na ait.

***

Mağaralardan bugünlere ulaşmayı başarmış akıllı insan, farklı cinsten canlılar için alınması gereken önlemleri bilmesine rağmen, uygulamıyor. Oysa dünyanın diğer canlıları insana muhtaç. Sadece kendi türümüzün yaşadığı bir gezegeni hayal bile edemeyiz. Merkezinde bencillik olan bir yaşam biçiminin uzun vadede süremeyeceği bir gerçek. Ekolojik denge konusunda duyarsız olmak insanoğlunun zekasına ve diğer canlılara olan üstünlüğüne yakışmıyor. Çevre bilincinin, aileler tarafından çocuklara en temel eğitim olarak verilmesi gerekirken, çocuklarla yaptığım sohbetlerde hayal kırıklığı yaşıyorum. Sorun evde başlarken, çevre bilinci konusunda yetersiz olan okul hayatında devam ediyor.

Yaşadığımız dünyada, sadece kendi ömrümüz kadar sorumlu olmadığımızın haykırılması gerekiyor. Şili'de bir canlı türü yok olurken, bunu gündelik bir dış haber saymak, hem medyanın hem halkın aymazlığı.

Çevre bilinci öylesine temel bir konu ki, ilk olarak bilinmesi ve sürdürülmesi gereken türden bir bilgi. Peki her birimiz üzerimize düşeni yeterince yapıyor muyuz? Ülkemiz adına bu soruyu sorarken, her konuda alışılagelmiş şekliyle yine ilk düşüncemiz, hükümetin, devletin bu konuda ne tedbirler aldığı ile ilgili olmamalı.

Elbette yasal tedbirler önemli. Ancak daha öncelikli olarak, içtenlikle ve bireylerce yapılması gerekenler. Anlaşılıyor ki, insanoğlunun küreselleşmeden anladığı, hep birlikte, kendi dışındaki varlıkların yok oluşuna seyirci kalmak, hatta katkı koymak. Ancak nereye kadar?