Bir Nazım sabahı

Ne kadar oldu bilmiyorum. Ama ustadan yazmadığım zamanlar hep geç ve uzun gelir bana.

Sadece bir yazardan, bir şairden bahsetmek değil çünkü O'ndan bahsetmek ya da bir eserine ses vermek. Çünkü, zaman geçtikçe Nazım okumalarının, aslında sıradan bir okuma olmadığını anlıyor sadık okuyucuları.

"Anlamak" kavramına yakın bir yandan güçlü bir şekilde. Bu nedenle sık sık sizlerle buluşmasına aracılık ediyorum. Sırf bir şiir okuması için değil.

Yolculuğun kendisi. Yani gündeliğe yenilişe inat, fark etmek geçen her anı. Yaşamın tükenişine inat ona sarılmak ve en çok hep anlamak. Anlamayanlara çığlık çığlık anlatarak, anlatmak için. Yürümeyen, tıkanan herşeye karşı, yürümesine engel olanlara, tıkayanlara direniş göstermek için. Şiir tadında ve estetiğinde üstelik. Bir anlamak isyanına isim verir gibi...

Tam da bu nedenle bir paylaşım daha yapalım hep birlikte.

*
Bir ağaç var içimde
fidesini getirmişim güneşten.
Salınır yaprakları ateş balıkları gibi
yemişleri kuşlar gibi ötüşür.
Yolcular füzelerden
çoktan indi içimdeki yıldıza.
Düşümde işittiğim dille konuşuyorlar,
komuta, böbürlenme, yalvarıp yakarma yok.
İçimde ak bir yol var.
Karıncalar buğday taneleriyle
bayram çığlıklarıyla kamyonlar gelir geçer
ama yasak, geçemez cenaze arabası.
İçimde mis kokulu
kızıl bir gül gibi duruyor zaman.
Ama bugün cumaymış, yarın cumartesiymiş,
çoğum gitmiş de azım kalmış, umurumda değil...
*
Siz de hisseder misiniz bunu? Nazım Hikmet'in eksikliği aslında yaşamı anlamaya bir ders gibi "Yardımcı kitap" eksikliği gibi. Duygularla hayatı sezgilemenin en güçlü bilgi yolu çünkü, şiir! Anlamak isteyen için elbette! Hayatı basit dünyevi değerlerle yaşamayanlar için! Bu tur anlama arayışında ve yolculuğunda olanlara hediyem olsun, Nazım ustanın bize bıraktığı hediye...