Radyomun 40 yıllık efsaneleri

Öğle saatinde, arabamda radyo dinlerken, ardı arkasına iki harika şarkı çaldı. ABD listelerinden ve 1978 yılına ait. Keyifle dinlerken, kendi kendime bu programı kimin yapmakta olduğunu tahmin etmeye çalıştım. Aklımda sadece üç isim vardı. Mustafa Öncü olabilir miydi acaba? Mustafa ağabey genellikle daha bilinen daha etkili şarkıları tercih eder diye düşündüm. Harika şarkıları ardı ardına sıralaması ile ünlü bana göre ve elbette bu şarkılar üzerindeki bilgi donanımıyla.

Bu iki şarkı, hem az popüler hem de biraz daha derinden çıkarılacak şarkılardı.

Bu sefer Mustafa Öncü değildi belli ki.

*

Zeki Ali mi diye geçti ikinci olarak aklımdan.

Onun da ardı ardına çalacağı şarkılarda bir ritim ve tür güzelliği olduğunu hatırladım. Zeki Ali, farklı müzik dallarında ve seçtiği dalda ardarda şarkılar çalan bir radyocu. Belkide onun da Mustafa Öncü gibi, harika olmasının sebebi, bu özgünlüğü.

Ve son olarak aklımdaki isim beni yanıltmayacak olan Ogün ağabeydi. Ogün Erciyas. Tam bir radyo fenomeni. Mustafa Öncü ve Zeki Ali gibi, radyoculukta gerçek bir efsane.

Meğer hakikaten 1978 yılının 21 ocak haftasındaki ABD müzik listelerini çalıyormuş.

Gideceğim yere vardım. Liste bitmeden arabamdan inemedim.

Ogün Erciyas, ilk radyoculuk yıllarımdan beridir tanımaktan mutluluk duyduğum ve radyoculuğu bana sevdiren kişi. Hiç bir detayı aklamadan, ilk günkü heyecanı ve başarısı ile devam ediyor. Ve elbette donanımıyla.

*

Klasik olmak tutarlılık ister. Dopdolu bir tutarlılık. Donanımınızla öne çıkacağınız ve bunun rastlantı olmayacağı bir tutarlılık. Bilginiz, dinler kitleyi etkileyecek akılla dolu olduktan sonra, bu tür bir donanımı kullanarak, tutarlı bir ilerleme yaşanır.

Üç isim de benim gözümde radyoculuğun en değerlileri.

Klasik, tutarlı, donanımlı.

En önemlisi de, popüler kültüre yenilmemiş, dinleyiciye ezilmemiş, kendi kitlelerini yaratan üç isim.

Hep var kalın olur mu?

Bu ülkede; gerçekten değerli olup, bu değerini gerçekten koruyan insanlar olduğuna ben sizlerle inanmaktayım.