Ne öğretmeliyiz?

Akademide gençlere medyanın içeriğini oluştururken nelere dikkat etmeleri gerektiğini öğretmekteyim. İçeriğin zenginliği, farklılığı, tecimsel boyutu, fark edilir olması gerekliliği ve benzer birçok değer.

Sonra bu gençler tabiri yerinde ise "piyasaya" çıkıyorlar. Yani işlerin akademik olmayan, hatta akademileri hiçe sayan mecraya. Çünkü bilirsiniz medyayı yönetenlerin bir kısmı, dünyayı kendileri yarattı sanıyorlar. Bunları her ülkede görmek mümkün. Anlatmaya çalıştığım akademiden uzaklaşan medya içeriği ve biçimi bize bazı yeni kültürler dikte eder. Silvio Berlusconi'yi örnek verebilirim.

İtalya'da tabiri yerinde ise "yapmadığını bırakmadı". Ahlaki alan dahil, birçok alanda hep kötü kokuların kaynağı oldu. Ama 1994'te, 2001'de ve 2008'de tekrar tekrar göreve geldi. Başbakan oldu. Bu sürecin en itici gücü, Berlusconi'nin kendisine ait olan medya grubuydu.

İnsanların düşüncesini, kendi istekleri dışında bir noktadan başka bir noktaya taşımaya, manipülasyon diyebiliriz.

İşte Berlusconi, manipülasyonla dolu içeriklerin neredeyse 24 saat yer aldığı dev medya grubu sayesinde, tüm yaptıklarına rağmen tekrar tekrar halk tarafından seçilmiş birisidir.

Peki, biz akademide gençlere ne öğretmeliyiz?

Eğitimler, tamamlanıp iş başı yaptıklarında; örneğin, muhalefeti destekleyen bir kanalın, iktidara saldırmak için asgari ücreti az bulması ve bu yönde saldırgan haberler yapmasının doğru olduğunu mu? Yoksa asgari ücret arttığında, aynı muhalif medya organının, bu haberleri yaptırdığı asgari ücretli personeline zam yapmamasını mı?

Ne kadar karışık gerçek hayat değil mi?

Medya için "sektör" dendiği andan bu yana, medyayı bir kamu hizmeti veren kuruluş olarak tanımlamamız mümkün değildir. Medya organlarının tecimsel yanı ve patronaj sistemli diktesi, elbette ki, masumiyetini sekteye uğratmıştır.

Bunların etkilerini nesiller boyunca yaşayacağız. Burada ve her yerde.