Mezun olunca bitmez, başlar...

Akademiden mezun olan öğrencilerimle de temasım hep olur. Bu yazıyı kendileri de okuyordur ve destekleyeceklerdir. Bir miktar daha evladımız, anne babalarından kopup akademiye geldi, okudu ve alınlarının akı ile mezun olup uçup gitti. Hem üzücü hem sevindiricidir bu.

Ancak her biri ile temasımda, derslerin yanında anlattıklarımı hatırlıyorlar. Mezun olunca her şeyin yeniden başlayacağı.

Tecrübemle sabit elbette.

Bana da kendi hocalarım söylerdi.

Üniversiteden, yüksek lisanstan, doktoradan… Hiç fark etmez. Mezun olup doğrudan bir boşluğa dalıyorsunuz. Ne olacağını ve nasıl şekilleneceğini bilemediğiniz, çoğunlukla karamsar görünen uçsuz bucaksız bir melekle baş başa, yalnız kalıyorsunuz.

Bu ve benzeri hisler.

Okul sona ermiştir. Orada kurulan gündelik rutinler bitmiştir. Yani bir döneminize damga vuran alışkanlıklarınız artık yoktur. Öncelikle bu alışkanlıkların olmaması bile tek başına bir yas tutma nedenidir.

Yeni hayatınızın kurgusu başlayacak ama ne zaman? Nasıl kurgulanacak? Okuduğunuz bölümde iş yapabilecek ya da bulabilecek misiniz? Sorular sorular.

Aslında en güzel yanı, bu soru ve sorgulamaların sizi olgunlaştıracağıdır. Üstelik bu dönem de bitecek ve o bitimsiz sandığınız gelecek içinde ilerlemiş ve geride anıları çoğaltıp, hayalleri azaltacağınız yaşlar da gelecektir. Şimdi 50'sine yaklaşan bir insan olarak kendimden tecrübelerle yazabiliyorum. Bu iyi bir şey mi şimdi karar veremedim.

Bu işin şakası.

Elbette, tecrübe edindiğimiz şeyler geleceğimizin aydınlanmasına neden olabiliyorsa, hayatı doğru yaşayanlardanız demektir. Hem de içindeki tüm hatalarımıza rağmen ve onlarla birlikte. Ama tecrübeler sadece omuzlarımızda yorgun yıllar olduysa ve geleceğimize ışık tutamadıysa, yaşadığımız geçmişimizde sorgulamamız gereken şeyler olduğunu düşünmemiz gerekir. Sorgulanmalı ki bundan sonrası bari güzel geçsin.

Yeni mezunsanız, endişelenmeyin. Bu güzel hayat size de nimetlerini sunacaktır. Mutluluk umudunuz hep yeşersin.