KİÜ Çocuk Üniversitesi Müdürü Abidoğlu, çocuk istismarı ve ihmali konusunda ailelere bilgilendirme yaptı...

Abidoğlu'nun konu ile ilgili değerlendirmeleri şöyle:

Dünya Sağlık Örgütünün 1985 yılında yapmış olduğu tanımlamaya göre, çocuğun sağlığını, fiziksel, psikolojik ve sosyal gelişimini olumsuz yönde etkileyen bir yetişkin ya da toplum tarafından bilerek veya bilmeyerek yapılan davranışlar çocuk istismarı ve ihmali olarak değerlendirilir.

Çocuk istismarı ile ilgili alan yazında, istismarın farklı türlerinden söz edilmektedir. Bunları şöyle özetleyebiliriz;

Fiziksel İstismar; Otorite sağlama, cezalandırma veya öfkesini boşaltmak amacıyla, bir erişkinin elle veya herhangi bir aletle çocuğun vücudunun herhangi bir yerine iz bırakacak şekilde şiddet uygulayarak çocuğa zarar vermesidir.

Cinsel İstismar; Çocuğun rızası ile ya da rızası dışında cinsel organlarına dokunulması, müstehcen sözlere maruz bırakılması, yetişkinin cinsel organına dokunmaya yöneltilmesi ya da zorlanması, çocuğa pornografik materyaller izlettirilmesi gibi davranışlara maruz bırakılmasıdır.

Duygusal İstismar; Çocuğun duygusal bütünlüğünü bozan her türlü eylem bu yapının içinde yer almaktadır. Örneğin; aşırı hoşgörü, sürekli eleştirme, aşağılama, tehdit, suçlama, aile içi şiddete tanık olmasını sağlama v.b..

Çocuk İhmali; çocuğun beslenme, barınma, hijyen, eğitim, güvenlik ve sağlık hizmetlerini sağlama sorumluluğunun yerine getirilmemesi durumudur.

Dünyada çocuk istismarı ve ihmalinin son yıllarda giderek arttığı gözlenmektedir. A.B.D.'deki verilere göre her yüz çocuktan 10.6'sı çocuk istismarı ve ihmali yaşamaktadır. İngiltere'de bu oran diğer dünya devletlerine göre daha düşük olmakla birlikte her bin çocuktan 2.7'si çocuk istismarı ve ihmali yaşamaktadır. Türkiye'de ise, çocuk istismarı ve ihmali son on yılda yaygın olarak toplumsal bir sorun şeklinde kabul edilmeye başlanmıştır. Yapılan araştırmalar Türkiye'deki çocukların % 13,9'unun fiziksel istismara uğradığını göstermektedir.

KKTC'ye baktığımızda çocuk istismarı ve ihmaline yönelik yapılan çalışma sayısının sınırlı olduğunu görmekteyiz. Ancak yapılan çalışmalar, istismar ve ihmal konusunda KKTC'de de azımsanmayacak boyutları göz önüne sermektedir. Yapılan çalışmalar sekiz yaş üzerini kapsamakta ve ağırlıklı olarak fiziksel ve duygusal istismar ve duygusal ihmal konusunu içermektedir.

Çocuk istismarının ve ihmalinin önlenmesi oldukça güç bir konudur. Ancak üç genel başlık altında toplayarak önleme çalışmaları oluşturmakta yarar vardır. Bunları şöyle sıralayabiliriz;

Bireysel Koruma; istismara uğrayan çocukların erken tanı alması, tedavisi ve izlenmesini içermektedir. Etkin tedavi ve izleme süreci bu çocukların erişkin dönemlerinde başkasını istismar etme risklerini azaltacaktır.

Toplumsal Koruma; riskli grupların saptanmasına yönelik olmalıdır. İşsizlik, madde bağımlılığı, aile içi şiddet gibi durumlar çocuk istismarına yol açan risk faktörlerinin en önemlilerindendir. Özellikle sokakta yaşayan ve çalışan çocuklar sıklıkla istismara uğramaktadır. Devlet olarak bunlara yönelik önlem alınması ve dünyaca kabul edilen çocuk hakları ve benzeri yasaların uygulama ve etkinliğinin sağlanması gerekir.

Evrensel Koruma; dünya üzerindeki tüm çocukları kapsamaya yönelik bir korumayı içermektedir. Düzenli sağlık bakımı, ailenin eğitimi, eğitimci eğitimi, yoksulluk ve işsizlikle savaş evrensel korumanın kapsamını oluşturmaktadır.

Hem toplum olarak hem de toplumu oluşturan bireyler olarak geleceği şekillendirecek olan çocuklarımıza sahip çıkmalı ve anne-babaları bilgilendirme ve bilinçlendirmeden başlayarak gerekli olan yönetmelik, kanunlara varana dek tüm önlemleri almalı ve yaygınlaştırmalıyız.

Sevgili anne babalar, çocuklarınızın düşlerini karanlığa teslim etmeyin. Çocuklarınız sussa da siz susmayın onları yalnız bırakmayın.