Oldu mu bu Tözün İsa?

Çok değerli bir arkadaşımız daha ismini bile söylemekten kaçındığımız amansız hastalığa yenik düştü.

Tözün İsa. Dr. Tözün İsa aslında, ama mütevazılığı yüzünden bu ünvanını az kullanırdı.

Onu ilk kez müzik yaşamı ile tanıdım. Orijinal Kıbrıs Dörtlüsü grubunun kurucularındandı. "Bize Kıbrıslı derler, biz molohiyayı severiz" diye hoş bir şarkıları vardı. Geçen gün kasetini aradım. Bulamadım.

Kendisi gitar, kardeşi Bülent davul çalardı grubda. Londra'da ilk müzik elçimiz Artist Mehmet abimiz ile de kesişti müzik serüveni Tözün'ün.

İki güzel insan 70li yıllarda memleket hasreti çekenleri nostaljik şarkılarla avuttular.

Devamlı gülerdi Tözün. Hayatı sallamazdı pek. Herşeyi şakaya vururdu. Kızardım bazen ona. "Peygamber misin be gardaş sen ama" diye sorardım.

Lefkoşa'lı idi. Ben de bir Lefkoşa'da yaşamış bir Lefkoşa aşığı olduğumdan her buluşmamızda ana konularımızdandı Lefkoşa.

Aynı dönemin çocukları idik. Aramızdaki yaş farkı azdı. 60 lı yılların Lefkoşa'sını iyi bilirdik. Ve çok özlerdik o yılları.

Dr. Küçük ve Çoronik arasındaki bildiğimiz şakaları anlatırdık birbirimize. Bıkmadan, usanmadan.

Sonra Lefkoşa'nın diğer renkli simalarını, Işıklardaki yazlık sinema alemlerini, Çağlayan bölgesinde çocukluğumuzun geçtiği Çocuk Bahçesini, bayramlarda hısar üstündeki bayram yeri eğlencelerini konuşur, dururduk daima.

İki yıldan beri işyerim Çalıştığı üniversiteden 500 metre ötede olduğundan zaman zaman buluşur, öğle yemeği yerdik.

Devamlı uğrak yerimiz olan kebabcıya 'Anibal' ismini takmıştık. Lefkoşanın meşhur kebabcısıydı Anibal.

Zaman zaman ya ben ona ya o bana telefon eder, "bugün Anibala mı gidelim, yoksa Paraşüt'den take -away alıp dairede mi yiyelim?" diye şakalaşırdık. Paraşüt de yine ünlü bir Lefkoşa kebabcısı idi.

Bazen üniversitenin teknisyenlerinden genç arkadaş Erdal da katılırdı bize. Kıbrıs ağzı ile yaptığımız şakaları anlamaz, haline gülerdik.

Çoğu zaman da siyaset konuşurduk tabi, bu yemek saatlerinde. Tam bir Sosyalist idi Tözün. Ama sadece sözde değil, özde de. Slogan sosyalisti değil yani.

O yüzden toplumumuz arasında ondan çekinen epeyce insan vardı. Kokteyllere falan pek çağrılmazdı. Çağrılsa da gitmezdi. Bundan eminim.

Heryerde boy göstermezdi birçokları gibi. Kendini kanıtlamaya gereksinimi yoktu. Özellikle eğitim camiası onun kim olduğunu çok iyi biliyordu.

Övünmeyi, kendisi hakkında konuşmayı hiç sevmezdi. Yaptığı çalışmaları duyunca hayret eder, ona sitem ederdim, niye bahsetmedi diye.

Toplumu için çok şeyler yaptı Tözün İsa. Özellikle çok dilliliğin, hafta sonu okullarının önemini vurgulayan kitaplar, makaleler yazdı, araştırmalar yaptı.

Ama bunları sessizce, gürültüsüz patırtısız yaptı. Başkaları gibi değil.

Ödül, ünvan peşinde olmadı hiç. Ama topluma katkı yapanları ödüllendirmek için çaba gösterdi hep. 6 yıl önce üniversitesinin eğitim hizmet ödülleri dağıtmasına aracı oldu. Türk dili ve kültürü okulları için.

Birkaç ay önce onun önerisi ile Kıbrıs Türk kültürüne büyük hizmetleri olan sayın Osman Balıkçıoğluna sanat başarı ödülü verdik.

Kimsenin aklına bu değerli insanı ödüllendirme fikri gelmedi. O çok sevdiği Kıbrıs ağzı ile "başkalarına golufa gibi ödül dağıtırken".

Belki şimdi eğitim camiası anısı için bir çalışma yapar. Sahi, neden insanlar kişilerin değerini onlar öldükten sonra anlarlar?

Dr. Tözün İsa gibi birisinin anısını yaşatmak hepimizin boynunun borcu olmalı. Yaptığı çalışmalardan öğrenip onları uygulamak çocuklarımızın yararınadır.

Çok erken ayrıldın aramızdan be Tözün. Halbuki yapacak ne kadar çok işimiz vardı seninle. Seni çok, ama çok özleyeceğim.

Her ayın ilk Perşembe öğleni "Anibal"a uğrayıp daima oturduğumuz yerde bir kebab yiyeceğim senin için.