Göç Yolları

Sabahın erken saatlerinde kalkar, babasına hayvanları mandıradan çıkarıp otlanmaya götürmesine yardımcı olurdu. Çeşitli çiftlik işlerini yoluna koyardı aynı zamanda.

Sonra, öğrencileri "Şeher"e götürmek için bekleyen otobüse yetişmek için koşarak köy meydanına giderdi.

Sınıfının en çalışkan öğrencilerindendi.

Gerek arkadaşlarına, gerekse öğretmenlerine kendisini kolaylıkla sevdirmiş, çok zeki, popüler bir çocuktu.

Annesi o henüz 6 yaşında iken ismini söylemekten korkulan hastalığa yenik düşerek göçüp gitmişti.

Babası varlıklı olmasa da geçimini sağlamasını bilen, 4 çocuğuna yakında yaşayan annesinin yardımı ile itina ile bakan şevkatli bir adamdı.

En büyük oğlu için hayalleri vardı babasının. Onu o sorunlu adada bırakmak istemezdi.

Okulda bazı arkadaşları mücahit yazılmışlar, değişik cephelerde görev yapmaktaydılar.

Bir seferinde o da arkadaşlarına uyarak bir bölüğe başvurmuş ve mücahit yazılmıştı.

Babası gidip onu bölükten almış ve başvurusunu binbir güçlükle geri çektirmişti.

Epeyce azar işitmişti bu yüzden.

Her birkaç yılda bir adaya tatile giden ondan birkaç yaş büyük yeğeni, babasını onu beraberinde Londra'ya götürmek için ikna etmeye çalışırdı.

Sonunda karar verildi. Tüm işlemler birkaç günde hazırlanıp yeğeni ile birlikte uzun yıllar Londra'da yaşayan amcaya gönderildi. Henüz Liseyi bitirmemişti.

Londra'da yaşam ilk birkaç ay çok iyi gitti. Çok iyi anlaştığı yeğeni ona her konuda yardımcı olmaktaydı. Onu iyi bir dil okuluna kaydetmiş, evde İngilizcesinin gelişmesine katkıda bulunuyordu.

Yeğen, uzak bir bölgede iş alıp evden ayrılınca olan oldu. Amca ve yenge onunla eskisi gibi ilgilenmemeye, her fırsatta ona fazla olduğu hissi vermeye başladılar.

Sonunda bir arkadaşı ile bir yatak odalı küçük bir ev bulup amcasının evinden ayrıldı. Daha doğrusu ayrılmaya zorlandı.

Babası zor da olsa ona geçimini sağlayacak kadar para gönderiyordu.

Yeğeninin olumlu etkisinden uzak olunca okulu ihmal etmeye başladı. Sonunda devamsızlık yüzünden okuldan atıldı.

Bir konfeksiyon fabrikasında iş aldı. Okula gitmediğinden ülkede kalmak için vize alabilme olanağını yitirdi ve kaçak kalmaya başladı. Her birkaç ayda ev değiştiriyordu.

Kazancı iyi idi. Ama babası durumdan haberdar olmadığından ondan para talep etmeye devam etmek zorunda idi.

Çok yalnızdı. Fazla bildiği kişiler yoktu. İçine kapanık bir mizacı olduğundan kolay kolay arkadaş edinemezdi.

Kendini önce içkiye verdi. Sonra uyuşturucu kullanmaya başladı. Giderek uçurumun kenarına yaklaşıyordu. Bunalıma girdi. İşini kaybetti. Ev kirasını ödeyemediğinden kaldığı evden atıldı.

Orada, burada kalmaya başladı.

Bir uyuşturucu çetesinin eline düştü. Sözde arkadaşı aracı oldu bunda. Onu uyuşturucu satmaya zorladılar. Mejbur oldu, sattı.

Çok paralar geçmeye başladı eline. İyi bir apartman katına taşındı. Ama çok mutsuzdu. Uyuşturucu müptelası olmuştu.

Aradan yıllar geçti. O zamanlar İngiltere'de vatandaşlık hakkı almak çok zor değildi. Avukatlara büyük paralar ödedi, ve kaçak durumunda olduğu halde İngiliz vatandaşı olabildi.

Babası bir süre sonra oğlunun durumunu öğrenmiş, gelip ona yardımcı olmaya çalışmış, hatta onu alıp geri Kıbrıs'a götürmek istemişti. Ama o bunu reddetmiş, babasına kötü davranmıştı.

Çaresiz baba gerisin geriye Kıbrıs'a dönmek zorunda kalmıştı. Diğer evlatlarına karşı sorumlulukları vardı çünkü.

Uyuşturucu yanısıra alkol bağımlısı da oldu. Birkaç kez canına kıyma girişiminde bulundu, ama kıl payı kurtarıldı.

Çok sürmedi, bir gün gazetelerde derbeder kılıklı genç bir adamın Güney Londra'nın bir parkında ölü olarak bulunduğu haberi çıktı. Oydu. 30 yaşlarındaydı.

*******************

Gerçek payı yüksek bir öyküdür bu. Tek bir kişinin hikayesi değil. Az bir abartmayla Londra'ya yıllar önce göç eden birkaç kişinin yaşam hikayelerini birleştirerek yazdım bu öyküyü.

Yabancı ülkelerde hiç yaşamamış insanlar bilmezler göç edenlerin çektikleri güçlükleri. Bu öyküyle biraz anlatmaya çalıştım göçün ne zor olduğunu. Belki ibret alınır diye.