Tiyatro Gününde bari konuşmayın!

"İzin ver kendine,

Kır zincirlerini…

Bırak dokunsun biri yüreğine,

Silsin geçmişin izini,

Yapabilirsin…"

…

Oyunun adı Yalnız Değilsin…

Yazan ve Yöneten Cevahir Caşgir.

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları'nın 2016-2017 yılındaki üçüncü oyunu…

Tanıtım broşüründe Görsel Şube Amiri Ekman Zaifoğlu'nun tanıtım yazısı çok önemli ve anlamlı…

"Sevgili tiyatroseverler,

Vazgeçmedik, vazgeçmiyoruz, her şeye rağmen tiyatro…

Çok kısa bir süre sonra yeni bir oyunla yeniden karşınızdayız…

Bizler böyle kısa bir sürenin sonunda yeni bir oyunla yeniden siz seyircilerimizle buluşmanın heyecanını yaşıyoruz.

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları olarak 2016-2017 Tiyatro Sezonu'nun bu üçüncü oyunuyla kendi imkanlarımız doğrultusunda oluşturduğumuz 42 kişilik sahnemiz olan küçük sahnede yine yerimizi aldık.

Yıllardır yaşadığımız sorunları tekrar tekrar bu broşürde de yazmaya gerek görmedik. Yakın zamanda dile getirdiğimiz için! Tek dileğimiz bu sorunlarımızın süreç içinde çözülmesidir.

Bizler her zaman olduğu gibi üzerimize düşeni yapmaya devam edeceğiz. Ancak yıllardır eksikliğini yaşadığımız sanatçı ve teknik kadrolarımızın iyileştirilmesi ve salon sorunumuzun çözülmesi artık elzem olmuştur…"

…

Dün Dünya Tiyatrolar Günü'ydü ya…

Oturup masa başında sallamak yerine Lefkoşa'daki Devlet Tiyatroları Binası'na gittim oradaki bazı arkadaşlarla görüştüm, sağ olsunlar çok da ilgilendiler…

Ama hepsinin de yüzünde bir alınganlık bir utangaçlık vardı, bunu en azından hissettim!

Bir kez daha hepsini takdir ettim ki her şeye ama her şeye rağmen onlar sanatçı ruhlarının öz güveniyle, her şarta rağmen oyun için hazırlanıyor, hem de bunu geçiştirmek için sanat adına, tiyatro adına aşkla yapıyorlardı…

42 kişilik bir sahnede!

Belki de dünyanın en küçük tiyatro sahnesinde…

İnanın bunu duyunca ben de küçüldüm!

Ağrıma gitti…

Ağlamaklı oldum!

Sonra yanan ve üzerinde incir ağacı biten binayı da gezerek bir o kadar daha kötü hissettim kendimi…

Bundan tam 18 yıl önce yanan bir salon ve şimdi onun hemen altında sadece 42 kişinin izleyebileceği minicik bir salon!

…

Sevgili okurlar ve tiyatroseverler…

Büyük ihtimalle iki gündür Dünya Tiyatrolar Günü münasebetiyle yapılan konuşmaları, mesajlar takip ediyorsunuzdur…

Ben daha çok dikkatle takip ediyorum!

Bir Allah'ın kulunun çıkıp da 'artık 18 yıllık ayıp bitecek tiyatro binası projesi tamamdır' demesini…

18 yıl oldu ama demiyorlar işte!

Umut veriyorlar, vadediyorlar, bir kamyon laf ederek sallıyorlar sadece…

Tiyatroyu, sanatçıyı yere göğe sığdıramıyorlar ama icraata gelince de çıt yok!

Devlete ait bir tiyatro salonu yok ama yüzleri bile kızarmıyor bunların, çünkü umurlarında değil tiyatro onlar için…

Yani, söz var icraat yok!

Hayatları tiyatro meselesi…

Müdür bile yok!

UBP-DP Hükümeti bundan tam bir yıl önce kuruldu…

2016 yılının Eylül ayında Devlet Tiyatroları Müdürü Halil İbrahim Doğan DP'nin ataması olduğu halde bu görevden alındı!

Bizde siyasette normal böyle şeyler…

Ama aradan tam 7 ay geçtiği halde halen yerine kimse atanmadı!

Çünkü belli ki bu hükümet için tiyatro çok da önemli bir şey değil…

Olsa da olur olmasa da misali!

Sevincimiz şudur ki…

Müdürsüz bir tiyatro hala ayakta kalmayı başarabiliyor!

Çünkü herkes vazgeçen ama…

İşte onlar vazgeçmiyorlar, vazgeçmeyecekler!

Bir ayıp daha…

Resimde görülen de LTB'ye ait sözde Kültür Sarayı'nın görünümü…

Çok ciddi rakamlar harcandı ama yıllar önce 'harç yok yapı bitti' diyerek yarım kalan bir inşaat…

Tiyatro dahil başkentte birçok sanat etkinliği burada yapılacaktı!

Yapılamadı…

Yapılan tek şey her Tiyatro Günü'nde burasının utanç binası olarak değerlendirilmesi!

Ses var ama görüntü yok meselesi…