Amacını aşmak

Bu gün "Arife" yani Ramazan Bayramı öncesi son gün. Ayni zamanda son Oruç günü. Allah herkesin orucunu ibadetini kabul etsin.

İslam dini hoşgörü ve ayni zamanda yardımlaşama dinidir. Birçok değerin yozlaştığı bu zamanda ihtiyacımız olan en önemli olgu "Yardımlaşma".

Ramazan ayı boyunca birçok etkinlik yapıldı.

İftar geceleri düzenlendi.

Fakat ne yazık, amacını aşan görüntüler ortaya çıktı.

Gerek ekonomik, gerekse toplumsal ilişkiler yönünden zor günler yaşıyoruz.

Böyle zamanlarda insanlar kenetlenmenin, birlik ve beraberliğin önemini anlayıp bunu pekiştirmenin yollarını bulmalı.

Mesela, yarın bayram ve küskünler, dargınlar için bir araya gelmenin eşsiz bir fırsatı var.

Bu özel günlerin bir amacı da toplumsal birlikteliği sağlamaktır.

Herhangi bir kimse, kimseye ihtiyaç duymadan yaşayabilir mi?

Böyle bir şey mümkün değil.

Düşününki maddi olarak çok iyi durumda olan, fabrika, işletme sahibi birisi, yanında çalışan görev olarak en alt birimden bir işçisine bile muhtaçtır.

Çünkü onun bu durumda olmasının en büyük sebebi o işçinin onun için çalışıp, üretmesidir.

Toplum olmanın en büyük göstergesi, birlikteliktir.

Her şeyi paylaşmaktır.

Zorluğu da, bolluğu da eşit oranda göğüsleyen bir toplum daha güçlü ve daha iradeli olur.

Özellikle bayramlar ve benzeri günlerde ihtiyaç sahibi insanları sevindirmek, herhangi bir ihtiyacı karşılamak önemli bir yardımdır.

Hatta bunun maneviyatta ki karşılığı "Sevap" işlemektir.

Bu vicdanı rahatlatan, şükretmeyi hatırlatan en önemli noktadır.

Bu olay insanın içinden gelen, miktarı ve niteliği önemli olmayan fakat gizliliği esas alınan bir yardımlaşma biçimidir.

Peki, bu girişim hep böyle, yani olması gereken şekilde mi yapılır?

Maalesef bu şekil bir yardıma çok ender rastlanıyor.

Son günlerde adı yardım olan fakat fiiliyatta şova dönüşen pek çok örnekle karşılaşıyoruz.

Yapılmak istenen amacını aşarak, gündem olmanın aracına dönüşüyor.

Dünyanın hiçbir yerinde insanlar hiçbir yönleri ile eşit değildir.

Mutlaka birileri daha rahat bir hayat yaşarken, birileri de daha zor şartlarda hayatlarını devam ettirmektedir.

Başka coğrafyalarda insanlar açlıktan susuzluktan hayatını kaybederken, bir başka toprak parçasında yaşayan insanlar çok daha iyi yaşam şartlarına sahip olabiliyor.

Ramazan ayında devlet yetkililerimiz ve eşleri birçok kurum ve kuruluşu ziyaret ettiler.

Çocukların barındığı yerler en çok ziyaretçi ağırlayan merkezlerdi.

Ama üzülerek gördük ki bu işi de amacından saptırdılar.

İçinde bulunulan, manevi yönden kutsal saydığımız zamanda elbette yardımlar yapılacak, insanlar ve de çocuklar elbette sevindirilecek, bundan daha güzel bir olay var mı?

Ama bunu yarışarak, amacından saptırarak her yerde kameralarla, bir insan topluluğu eşliğinde yapmanın adı yardım olmaz.

Yardımın merkezi, gizliliktir.

Yardım yapılanın rencide edilmemesi, yardımı yapanında bundan sadece manevi kazanç sağlaması esastır.

Kimsenin iyi niyetinden kuşkum yok.

Ama bu tür olaylar amacına uygun ve her zaman yapılsın.

İnsanoğlunun iki ortak noktası vardır.

Doğmak ve ölmek. İşte bu iki unsur yaşamımızın tek gerçeğidir.