Bunlarda unutulur

Deveye sormuşlar boynun neden eğri? Devenin cevabı "Nerem doğru ki" olmuş. Her yönüyle tıkanmış bir ülke. Dünyadan uzak, kendi haline, kendi gündemine göre şekillenen bir yaşam şekli. Gündemi meşgul edecek konuların biri bitiyor, bir diğeri başlıyor. Siz her şeyin planını, programını, sistemini ileriyi görerek yapmazsanız gün gelir sorunları yığınlar halinde karşınızda bulursunuz. Erteledikçe ertelersiniz, günü kurtarırsınız. Gözünüzü kapatır. Görmezsiniz. Kulağınızı kapatır. Duymazsınız. Ağzınızı kapatır. Susarsınız. Ama gün gelir, kaybeden siz olursunuz.

Üzücü gerçekten çok üzücü. Geleceğiniz diye baktığınız, ülkeyi emanet etmek için yetiştirdiğiniz çocuklarınız, çocuklarımız ilgisizlikten, sorunlarına karşı duyarsızlıktan kaybediliyor, kaybediyoruz.

Konu malum. Devletin koruması altında olan biri 14 biri 15 yaşında iki kız çocuğu kaldıkları yuvadan kaçmışlar. Bir hafta boyunca haber alınamamış. En sonunda bulunmuşlar. Perişan halde kendilerinden yaşça büyük insanlar tarafından cinsel istismara uğramışlar. Lütfen kimse suçlu aramasın. Konu devletin Sosyal Hizmetler dairesine bağlı bir çocuk yuvasında yaşanmasaydı bu kadar ilgi görür müydü acaba? İki kız çocuğunun yaşadıkları ile ilgili olarak devletin, ilgili kurumun zafiyeti olduğu kesin. Ama kesin olan bir noktada daha var. Gün geçtikçe sosyal yaşantımızda telafisi olmayan zararlar oluşuyor. Belirli günler, haftalar dışında hangimiz ilgileniyoruz, kimsesiz çocuklarla, huzurevinde yaşayan yaşlılarımızla veya engelli insanlarımızla.

Etrafınıza bir bakın. Hafızanızı bir zorlayın. Ne çabuk unuttuk? "Etrafımdaki herkes bonzai içiyor" diyen çocuğu. Ne çabuk unuttuk? Çocuğunu satmak isteyen yirmi iki yaşındaki anneyi, Girne de 4 yaşında ki erkek çocuğuna cinsel tacizde bulunan 36 yaşında ki sapığı!

Kanser illetinde, trafik kazalarında birinci sıradayız, insanlarımız kendi canına kıyıyor umurunda olan var mı? Kimse ateşin kendi evine düşmesini beklemesin.

Hele devlet! Devleti yönetenler! Her şey şov!

Her şey politik, siyasi, iktidar hırsına yenilmiş. İnsan odaklı, insana fayda sağlayacak hiçbir şey yok.

Bayram seyran, yaşlılar haftası, engelliler haftası, çocuk bayramları, ellerinde hediyeler etraflarında kameralar, gazeteci ordusu resimler, çiçekler, temenniler yaşananlar, konuşulanlar bildik samimiyetten uzak manzaralar. Laf, Laf, laf.

Demem o ki unutulur. Bunlarda unutulur. Ta ki yenileri yaşanana kadar.