Bir an tebessüm etti

Türkiye Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay günü birlik bir ziyaret gerçekleştirip adamızdan ayrıldı. O kadar bir dipnot var ki Hükümet edenlerle ilgili bunları yazmayı pazartesine bırakıyorum. Ama neler neler var. Aklınız durur. Daha doğrusu gülersiniz de bir yandan. Yahu ihtiyaçtan bir ilahiyat koleji açıldı ve camii temeli atıldı. Ondan ora kaçıştı Hükümet edenler, o karenin içinde olmak istemediler. Neyse dediğim gibi bu konu pazartesine kalsın.

Ara sıra güzel şeyler de yazalım hep tatsız konular yazıyoruz. Dün oldukça ağır misafirlerin eşliğinde Yakın Doğu Üniversitesi Camisi'nin temelleri atıldı aynı zamanda da Girne Üniversitesi'nin temelleri atıldı. YDÜ camisinin projesini izledik hep birlikte, tören de bende vardım. Olağanüstü bir cami projesi son derece ihtişamlı olacak. Cami yapma konusunu Suat hocayla hiç konuşma fırsatım olmadı. İnsan ister istemez bir üniversite içinde ne işi var böyle görkemli bir caminin diye soruyor kendi kendine. Binlerce öğrenci ibadet etsin diye mi yapılıyor bu cami. Diyelim ki bir şıkkı da evet öyle olsun. YDÜ en çok öğrenciye sahip üniversite olması vesilesiyle yerinde bir karar oldu; böyle diyelim desem, tanıdığım Suat hoca, çılgın fikirlerin sahibi olan O adamın aklında yalnızca yatan fikir bu olamaz.

Peki niye bu kadar ihtişamlı bir camii yapsın? AK Parti'ye mi yaranacak? İhtiyacı yok. Ulema mı oldu ki en büyük camii bizde olsun dedi? Sanmıyorum. Peki neden böyle bir proje.

Bakınız bu konuyu Suat Günsel ile hiç konuşmama rağmen ve konu ile ilgili zerre kadar bilgim olmamasına rağmen kaleme alıyorum.

Tanıyorum bu adamı.

Yüz yıllar önce ünlü mimarlar ya da güçlü padişahlar ya aşkları için ya da güçlerinin sembolünü anlatmak için camiler yaparlardı. Örneğin bir Süleymaniye cami ya da bir Sultan Ahmet cami öyledir.

Gelelim YDÜ camiye;

Suat Günsel kendi ülkesine aşık, kendi ülkesinin adını ve her bireyinin hissiyatını dünyaya duyurmak isteyen, kimi zaman yaptığı çılgın projelerle, kimi zaman meydan okumalarıyla, yürüyüşüyle, kararlılığıyla Kıbrıs Türk halkının varlığını, yani "heeey biz buradayız ve en iyilerindeniz" deyip gerektiği yerde dünyaya diklenen bir ruh haliyle çalışan, uğraşan bir adam.

Ben Suat hocayı böyle tanıdım. Kimsenin aklına gelmeyen O'nun aklına gelir, kimsenin cesaret etmeyim uzaklaştığı işlerin üzerine O gider; tanınma mı onlarca üniversite temsilciliği ve Devlet onursal unvanı.

Üniversite mi en donanımlısı Kuzey Kıbrıs'ta; hastane keza öyle, kütüphane keza öyle, bilişim teknolojisi mi keza öyle; hepsi bende var diyor Hoca ben de var. Peki ben kim? Ben eşittir Kıbrıs Türk halkı, peki ben kim güneşi görüp anlatan bilge.

Bu adam başka türlü biri gerçekten. Yapılar, katedraller, Camiler, sizin gücünüzü, sahip olduğunuz inancı, kültürü ve hoşgörünüzü anlatır, zenginliğinizi, varoluş gerekçelerinizi anlatır. İşte YDÜ Camii ile Suat hocanın tüm Ortadoğu coğrafyasına verdiği mesaj bu; "biz buradayız, güçlüyüz, varlık sahibiyiz, inançlıyız, daha da iyisi varsa O'nu da yaparız" diyebilen bir anlayışın temsili yetidir bana göre. Haa adı farklı olabilir miydi? Evet olabilirdi. Ben inancı olan biri olarak daha manevi bir isim konulmasını arzu ederdim ancak öte yandan yukarıda anlattıklarıma baktığımda ismin daha doğru olduğunu da kabul ediyorum.

Ben bunu böyle görür böyle değerlendiririm. Binalar yapar, üniversiteler kurarsınız, hepsi en nihayet insanlığa hizmettir ancak verilmek istenen mesaja bakmaktır esas olan bence.

YDÜ'deki töreni izlerken dün hayli kalabalık bir konuşmacı grubu konuştu. Onlar konuşurken ben sahne arkasında meslektaşlarımla sohbet ederken Suat hocaya dikkatli dikkatli baktım.

Bedenini törene bırakıp ruhunu alıp yapacaklarını düşünmeye gitmiş haldeydi. Bir an yüzünde anlamlı bir tebessüm oluştu. Anladım ki cami bitmiş diğer projeyi inşa ediyor…