BRT ve keçisi

Makam sahipleri, medya, iş adamları BRT ile uzaktan yakından ilgisi olan olmayan insanlar kurumun 48'inci yaş günü nedeniyle bir araya geldiler.

Yemeler, içmeler, kutlamalar.

Bu tip toplantılarda yapılan standart geyik muhabbetleri.

Konuşmacılar kürsüden, Bayrak'ın hangi zor şartlar altında hayata geçirildiğini anlatırken "seçkin" davetliler de ya cep telefonları ile yada kendi aralarında avazları çıktığı kadar bağırarak konuştular. Yapılan ikazlara rağmen.

Orada olanların kaçı o günleri yaşadı ve hatırlar, kaçı sadece hayal gücünü kullanarak aklında nasıl şekillendirdi bilemem.

Bir gerçek var ki birkaç arkadaş 1963 Aralık ayının son günlerinde aileleri ile vedalaşırken evlerine ne zaman döneceklerini bilmeden "Bayrak"ı kurmak için bir araya gelirler.

Kapı kapı gezip araba akülerini enerji üretmek için topladılar.

Asma altında Batariyacı Cemal vardı. O da şarj aletini alarak gelir.

Orhan Şevket'in o günlerde bir eskici dükkanı vardı. İngiliz askerinin hizmet dışı kalan elektronik ve benzeri malzemelerini alıp satardı.

Bunların arasında yayın yapmak için kullanılabilecek bir cihaz vardı.

Çalışmıyordu. Babam Tuğrul Hilmi Berkay'ı Bayraktarlıktan arayıp bu cihazı çalıştırmasını isterler.

Babam da diğer arkadaşları gibi evini, bizleri bırakarak gider.

Yer şimdiki Cumhurbaşkanlığı'nın garajı.

Eski bina ile şimdiki yeni bina arasında o zaman Cumhurbaşkanı Muavini Dr. Küçük'ün arabalarını koyduğu garajı ve dibinde keçisini beslediği ahır.

Bütün hazırlıklar yapılır. Cihaz tamir edilerek düğmeye basılınca halkımızın sesini bugün bütün dünyaya duyuran Bayrak hayata geçmiş olur.

"Bayrak Bayrak Bayrak" sözcükleri yayınlanırken bazen duyulan "meleme" sesleri ise Dr. Küçük'ün keçisinden geliyordu. Bu da işin esprili tarafı. Ama gerçek.