BRTK Yıldönümü ve bağırma yarışması...

Bayrak Radyo Televizyon Kurumu 49 yaşına gelmiş. Ülkemizin gururu. Mücadele yıllarımızın ürünü.

Eski adı ile Bayrak Radyosu. Kıbrıs Türk Mücahidi'nin Sesi.

Çocukluğumun, hayatımın unutulmaz bir kesiti.

Babamın da kurucularından biri olduğu ve Vatanımın sesi ile görüntüsünü bütün dünyaya duyuran, gösteren "BAYRAK"ım.

Kuruluş yıldönümü.

Tam 49 yıl önceki heyecanlı anlayış ve bugünkü anlamayış..

Sevgili Hüseyin Çobanoğlu.. BRTK Genel Müdürü. Kısa bir süreliğine de olsa bu kutsal görevi üstlenmiş. Sevdiğim, saydığım bir ağabeyim.

Genç yaşlarında ve BRTK'nın da gençlik yıllarında göreve başlamış ve başarı ile bugünlere gelmiş.

Bayrak'ın 49'uncu yıldönümünü kutlamak için bir organizasyon yaptırmış.

Gayet yerinde bir düşünce ve gelenek.

Kardeşim Bülent Berkay ile BRTK'nın kuruluşunda emeği geçen babam Tuğrul Hilmi Berkay'ı kutlama törenine götürdük.

Hüseyin Çobanoğlu eski günlerdeki heyecanlı duyguları, içten gelen bir sevgi, samimiyet ve saygı ile karşıladı Babamı.

Yanlış bilmiyorsam Babam hayatta olan en yaşlı BRTK Reisidir. Doğum yılı 1925.

Neyse girdik içeriye.

Yer BRTK'nın girişindeki fuaye. Tavan yüksekliği tahmini 20 metre veya fazla, genişlik 12 metre, uzunluk 45 metre. Ön cephe yerden tavana kadar cam diğer taraflar merdiven ve duvar. Akustik kaosu için çok uygun bir mekan.

Camlardan giren güneş gözleri alıyor.

Kürsü, yetersiz bir ses sistemi ve yanında güneşin etkisi ile görüntüsü pek güçlü olmayan büyükçe bir ev televizyonundan Bayrak belgeseli görüntü savaşı veriyor.

Davetliler arasında Sayın Cumhurbaşkanı, Sayın Meclis Başkanı, Sayın Başbakan, Sayın T.C. Büyükelçisi, Bakanlar, Sayın Komutanlar, BRTK'ya hizmet vermiş Sayın geçmiş donem Yönetim Kurulu Üyeleri, Sayın Müdürler, hayatta kalmış olan birkaç Bayrak kahramanı ve oraya neden geldiğini anlamadığım bazı iki ayaklı mahluklar.

Herkes geldi ve avazı çıktığı kadar bağrırcasına biribiri ile konuşmaya başladı.

Kürsüde bir hanımefendi belirdi ve dudaklarının oynadığını gördüm. Sunuculuk yapmaya çalışıyordu.

Yaygara azalır gibi olduğunda, İstiklal Marşı'nın ortasında idik. Bazıları, İstiklal Marşı'nı bilmediği için bağırarak konuşmasına devam etti.

Bazıları ise telefon konuşmalarını sürdürdü.

İstiklal Marşı bitmesi ile salondaki bağırma haykırmaya döndü.

Sunucu hanımefendinin herhalde dudak hareketlerinden kürsüye davet edildiklerini okuyan Sayın Genel Müdür, Sayın Büyükelçi, Sayın Cumhurbaşkanı mikrofonun arkasına geçip salonda avaz avaz bağıran mahlukların önünde dudaklarını oynattılar.

Sayın Başbakan'ın eğitimli sesinin daha gür olduğunu farkeden bu saygısız mahluklar Başbakan konuşurken artık çığlıklar atamaya başladılar. Havlama sesleri çıkaranlar vardı.

Tören anlayışımız budur işte.

Kürsüde kim olursa olsun "insan" biraz saygı duyar ve dinler.

On dakika sussanız ne olurdu yani?

Dinlemeyeceksen de oraya gelme kardeşim.

Eminim bu yazımı okuyan o yaygaracı mahlukların hiçbiri sözlerimi üstlerine almayacaklar ve kendilerinden başka herkesi suçlayacaklar.

Bu rezaleti sadece BRTK'nın yıl dönümü kutlamasında değil heryerde yaşamak mümkündür ülkemizde.

" Salondakilerin yarısı ile akraba olmamak için bu satıra yazdıklarımı sansürden geçirerek sildim"

Sonuç: Üçyüz/dörtyüz kişi birkaç saatliğine BRTK'nın fuayesinde toplanarak, bağırdı, çağırdı, havladı, İstiklal Marşı'nı, kürsüden ne konuşulduğunu duymadı veya fark etmedi.

Bağırma konserleri bitince de rahatlayıp gittiler.

BRTK ise bu doğa olayını uydu aracılığı ile bütün dünyaya naklen ulaştırdı.

BAYRAK BAYRAK BAYRAK! Gürültü ile geçen doğum günün kutlu olsun.