Ne zannettiniz

Kıbrıs Postası Y. Kurulu Başkanı Polat Alper

Entel köşe yazarlığının nâdide alâmetlerinden biri olduğunu söylediler "yılda bir çala-kalem futbol yazmalısın" diye nasihat eden bazı bedbaht Twitter takipçilerim…

Doğrusu ben fiilen futbolla alakamı lise yıllarının başında 'parlak bir kaleci' olarak kestim ve o günden beridir de düzenli kilo alıyorum…

İdolüm; aynı zamanda Yeşilçam kariyeri olan ve hem özel hayatıyla hem de disiplinsiz dehasıyla 60'ların sonunda İzmir-Altay Spor filesinde efsaneleşen nâm-ı diğer "Şikeci Varol"du. (Ürkmez)

Kumarbaz, zampara, kaçakçı, lakabı şikeci (-bilirkişi olarak- Şike Soruşturması hakkında mülakatını okuyunuz) ve alkolik Varol'un şuta uzanırken bazen sırtının üst direğe değdiğini bizzat gördüğünü söyleyen eski futbolcu eniştemden bazı sahih ve 'Salih' nakilleri dinlemekse daima en büyük 'vefâsız' zevklerimden biri olmuştur…

(63 sezonunda Roma'da yediği meşhur 10 gole rağmen Varol, 37 doğumlu ve hala yaşayan bir futbol kahramanıdır. Çünkü deplasmana giderken en az 4 halıyı italyan gümrüğünden geçirip satmışlığı vardır.)

Neyse…

**

Saha ve fikstürdeki futbol takibini tâ lise yıllarında bütünen terk etmeme rağmen -bir mezhebe mensup olmak tadında- soran olursa babadan devr ile "Beşiktaşlı" olduğumu hep gururla söylüyorum…

Dillere destan, birbirinden renkli TV spor yorumu programlarını ama hep, daima takip ettim…

Bana göre "spor yorumcularının" ilk anda dar gibi görünen dünyalarından daha renklisi yok…

Edebiyat düşkünü pek çok adam, sadece spor yorumcularını dinleyerek siyaset yorumlamak için çok ciddi zengin bir metafor membaına erişebilir. (Selahaddin Duman, artık spor ekinde boşuna yazmıyor ya).

Genel kültür ve külüstürün tüm spor yorumcularını, futbolla sıfır alakası olan biri olarak herkesin oturup bazen takip etmesini cidden tavsiye ederim…

Şaşarsınız…

**

Dünya Kupası serilerini de istisnasız göz ucuyla takip etmişimdir…

Son 16 yıl boyunca, dört yılda bir yapılan her Dünya Kupası dönemi içinde de hayatımda 'köklü bir değişim' olmuştur…

Öyle denk geldiği için de çifte yıllara isabet eden yaz sezonu Dünya Kupası maçlarının başlangıcı ve o meşhur tören beni 'hayatım' hakkında ürkütür…

**

Bu yıl kupada topu topu iki maç izledim.

Bir de finali izlerim herhalde…

İkisi de kupanın -rivâyete göre- en çarpıcı maçlarına denk geldi…

Biri, kupada 'Ölüm Gurubu' denen D Gurubu'nda Uruguay'ın İtalya'yı tek golle elediği maçtı…

Diğeri ise önceki akşam Arjantin düşmanı Brezilya'nın –12 yıl aranın ardından evinde ilk kez - Almanya karşısında aldığı 7-1'lik tarihi hezîmetiydi…

Almanya mutlu, Brezilya ise şokunu yaşıyor!

Fakat Brezilya'da esas konu şimdi, bu hezimetin nasıl bir toplumsal neticeye dönüşeceği…

Olabilir… Çünkü Brezilya, dünyada gelir dağılımı "en adâletsiz" olan ülkelerin başında geliyor…

İstanbul'un 80'lerindeki gece-kondular, bugünkü Brezilya'nın yarısının yaşadığı teneke evleri yanında lüks kalır… O derece…

Buna rağmen 'yiyelim-içelim, top koşturalım, çiftleşelim, samba yapalım, hep gülelim' diyen bir şuursuz atmosfer…

Fakat bu kez yerli Brezilya halkı Dünya Kupası çılgınlığa isyan etti…

10 bin kişi –şimdi finali yaklaşan- Dünya Kupası açılışının yapıldığı Itaquirao Stadı'na çıkan yolu trafiğe kapamış ve "biz böyle yaşarken bu kupaya, bu stada edilen masraf nedir?" dedi…

"Halksız kupaya karşı yollardayım" sloganıyla başlayan isyan ve protestolar önceki akşam Brezilya'nın 7-1'lik hezîmeti sonrası nasıl bir travmaya yol açacak belli değil…

Hayatları fanatik futbol olan Brezilyalıların kupada suya düşen geçici neşeleri, fakir yaşamlarıyla yüzleşip -bu kez- hezimetle neticelenince bir "Brazil Baharı" olur mu, bilinmez…

Keşke olsa…

**

Ne zannettiniz!

Gördüğünüz gibi futbol da yazabiliyorum… :) :) :)