Yalan haber, ne değildir

Gazetecilikte "gerçeği yansıtmayan" haberlere "yalan haber" denmez!

"İddia" da denmez…

Bu terimler akademik "avama" mahsustur…

**

Üretilmiş, tasarlanmış, uydurulmuş şeyler değersiz, basit ve etkisiz olsa idi yüce "sanat" ve teorisi çoktan çöker ve en ziyade "sanat faaliyeti" küçümsenirdi…

Oysa esasen sadece "uydurulmuş" şeyler bir "değer" arz eder…

Şâir en büyük yalanını nakaratta atarken bir romancı en çok jurnallerken uydurur!

En usta ressamların en nâdideve pahalı "pitoresk" bakışları ise "çarpıtılmış" bir taklit dahi değildir…

Santimentalbir aks-i sada yahut bir akort ne vadeder?

Ebediyet mi?

**

Dünya'nın ve içinde neşvünemâ bulmuş yaşamın "tasarlanmış" en büyük sanat eseri olduğunu, kimilerinin "hakikat" dediği gerçeğin bambaşka bir şey olduğunu, elde kalanın önce "yalan" sonra da "beyhûde" olduğunu çakan post modernler böyle süslü işlere asla pirim vermezler…

Hatta böyleleri "süs" diye kullanılmış bir "yaldız" işleme gördü mü ürker!

Altında bir "yalan" ve o yalandan ayıklanması gereken bir "hakikat" var muhakkak, der.

Değil sanat, halen süren sözde "tarihin" dahi üzerinde fazla durulmaya değer bir "gerçek" olmadığını söyleyen bu zevat, şırıl şırıl akan bir nehrin, her şeyden önce "akması nedeniyle aldatıcı" olduğunu anlamıştır çünkü…

Aldatmayan "yalansız" sanat olmaz!

**

Doğru…Gerçek…

Yalan…İddia…

Ve haber…

Bu kelimelerin ifade ettiği tanım ve alt başlıklar "gazetecilik" işinde de bir tasarım yani bir "sanat" konusudur…

Bir boncuğu renkli bir ipe geçirip bir ucunu ötekine bağlamak yani işe yaramasa da "tasarlamak" sanat oluyor da günlük bir bayağılığı "yorumla" dönüştürmek yahut toplumsal bir hakikati siyasal bir devinime gark etmek neden sanat olmuyor!

Önce "söz vardı" da" hitab" sonradan nasıl sanat oldu?

**

Başından beri "gerçeği yansıtmayan" haber, "manüpülatif haber" demektir ve malzemesi artık ham olmayan "yalanı"içinden ayıklamak, temizlemekhem zor, hem gereksiz hem de ilgi duydukça imkânsızlaşan bir şeydir…

Tüm değeri, ustalığı "dezenformasyon" olan bu haberler "tekrar" yoluyla şırıl şırıl akan ve önünde bir süre sonra takatsiz deviren bir nehre dönüşür ve kapılmamak elde değildir…

Çünkü hareket eder…

Güçlü bir şekilde kendini tekrar eder.

"Nerede hareket orada bereket"in menfi tarafı da zaten budur!

Üretilen her şey kulağa bir "fısıltıyla"geldiğinden işitmek için "dinlemek" tehlikelidir…

**

Gazetecilikte "gerçeği yansıtmayan" haberlere "yalan haber" denmez!

"İddia" da denmez…

Enformasyon alanı içinde bu terimler akademik "avama" mahsustur…

Sanatsız haber,yorumsuz bilgidir…

Şu halde "Medya Demokrasisi" içinde yer alan ve yapay olarak oluşturulan "İkinci realitenin" birinci gücü basın ise eğer, "Haber-Yorum" denen şey "en tehlikeli sanat" demektir…

"Basın dördüncü kuvvet" söylemi,gücünü haberden değil, haberin "sanatla"çarpıtıldığımanipülatifustalıktan alır.

Zira suni olarak oluşturulan alan muhakkak doldurulmalıdır…

**

Zamanın başından beri "yalancının" korktuğu "doğruyu", tüm kategorilerde "sanat" manipüle etti…

Doğru ile yalanın arasındaki uçurum "sanat faaliyeti" içinde bu nedenle "değersizliği" nedeniyle övülür…

Haber ve gazetecilik tüm bunlardan azâde değildir…

Hatta en çok o, iç içedir…

İlk flaş manşeti, doğru ile yalanı harmanlayarak ilk insan çiftine kim çekmişti?

"Son Dakika" tavsiye içeren o ilk haberindezenformatik ilk kaynağı kim ise, bu mesleğin pîri, ustası da maalesef O'dur…