Emine Çolak'ı anlama-mak!

Ne alaka demeyin!

Tüm bunlar aklıma Dışişleri Bakanı Emine Çolak'ın, dün Ankara'ya gerçekleştirdiği resmi ziyareti ve Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından kabulü ile Türkiye Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu ve Türkiye AB Bakanı ve Baş-müzakereci Bozkır ile bir araya gelmesi ardından KKTC'nin Dışişleri Bakanlığı hakkında geldi ve yazmak icap etti…

KKTC'nin Dışişleri Bakanlığı mevkii kadar dünyada çürük diş kavuğuna sığmaz bir bakanlık yoktur.

Bilindiği gibi KKTC, tanınan bir devlet olmayıp yürüttüğü bir 'dışişleri' de yoktur. Esasen kuzey sathında bir Dış politik de yoktur.

Ekseriyâ dış politik görüşler, sağdan ve soldan ideolojik yaklaşımların şekillendirdiği, çağdışı bir surette jeo-politik yoksunu bazı kanaat kırıntılarından ibarettir…

Ayrıca iç politikte, siyaseten "mimli" olmayan yetişmiş dışişleri kadroları zaten Cumhurbaşkanlığında istihdam edilir. Malumunuz adanın kuzeyinde işin 'Dışı'nı, uluslararası niteliği 'toplum lideri' sıfatıyla halk tarafından seçilmiş Cumhurbaşkanı yürütür.

Hükümetin, kendisini tek tanıyan Türkiye ile zaten görüşmesi icab eder… Bu konuda sıkı-fıkılık tasvire sığmaz derecede uçtur. Öyle ki KKTC'nin bakanları dizininde; Türkiye'ye gidip, siyasi yetkililerden 'bir dönem daha bakan kalmak istiyorum efendim' diyecek kadar yüzsüzleri olmuştur. Ayrıca bu hatta siyasi ama fahri 'mektupçu' da çoktur

KKTC'nin Dışişleri Bakanlığına bağlı dış temsilciliklerinin ise hiç bir işe yaramayan, sırf masraftan ibaret olduğunu herkes bilir.

Statü skalasında Dış Temsilcilikler örneğin, ülkedeki siyasiler ve öğretmenlerden sonra üçüncü sırada yer alır. Bu sembolik dahi olmayan temsilciliklerin batık bütçemizden yediği pay ise tam olarak ütopik bir rakam görünümü arz eder. Tüm dünyada, bilhassa AB ülkeleri dış temsilciliklerini masraf ve ekonomik kriz nedeniyle azaltırken 'can çekişerek patinaja devam etsin diye' KKTC, bu temsilciliklere dokunmamaktadır. Dışişleri Bakanlığı binası, sanki çalışanlarına ekonomik destek sağlamak için kurulmuş gibidir…

Oysa Brüksel kafelerinde işe yaramayan kulisler yapmak için Cumhurbaşkanlığının örtülü ödeneği zaten fonksiyonel olarak kâfidir.

Ayrıca KKTC'de yetişmiş dış işleri bürokrasisi için bu bakanlığın siyasi mahiyeti, Feridun Andaç'ın Can Yayınları'nda çıkmış 'Sürgünlüğün Bin Yüzü' adlı eserinde genel olarak tasvir edilen kişi ve ruh halleri gibidir…

KKTC'nin Dışişleri Bakanlığı bir "staj yeri" bile değildir!

Bakanlık hakkında savunulabilecek tek şey, Cumhurbaşkanının siyaseten söylemek istemediği şeyleri –diplomatik- açıdan takip edenlerin takip kaydına geçirmek için 'açıklama yazmak' olarak savunulabilir. Bunun için de –makamsız- bir bakan ile kendisini 'Basın Danışmanı' olarak takdim eden bir "kâtip" yeterlidir. İllâ bir dış-atak yapılacaksa eğer, konuya münasip bir ekip hükümet ya da Cumhurbaşkanlığı nezdinde -ya da ortak olarak- gerekirse kurulur.

Tüm kadroları ile külliyen israf niteliğinde yıllardır işleyen Dışişleri Bakanlığı bana göre de bugüne kadar 'kendimizi kandırmanın bir yolu olarak' mânidardır. Herkesin istisnasız bildiği bu ahvalin nâdiren dillendirilmesi ise daima Kıbrıs Sorunu konjonktürünün –belki de doğal olarak- takıldığı bir şeydir…

Oysa KKTC'nin Dışişleri Bakanı 'gezmez' de…

Yani dış Kıbrıslı Türkleri de ziyaret eden bir bakan değildir ki en azından halkla ilişkiler yapsın.

Siyasal literatürde öyle ya da böyle 'tarihi bir uzlaşı' niteliğinde ortaya çıkan yeni CTP-UBP hükümetinin en parlak, en temiz ve en nâdide bakanının KKTC Dışişleri Bakanı Sayın Emine Çolak olduğu besbellidir.

Yazının başlığında "Emine Çolak'ı anlayama-mak" dedim.

Kendimden söz ettim.

Yani Sayın bakanı anlayamıyorum.

Zira kendisine bu bakanlığı yakıştıramıyorum…