Tam 12 yıl olmuş
24 Nisan 2004 Pazar
Saat 18.30 suları
Arkadaşımın evinde oturuyorum
Annan Planı Referandumu sonucunu bekliyorum
Ondan 3 gün önce, Perşembe günü toplanan AKEL parti meclisi plana 'hayır' diyeceğini açıklamış
Ondan da önce, şimdi hayatta olmayan TasosPapadapulos Rum televizyonlarına çıkıp 'hayır' için ağlamış
Tüm bu şartlar altında Rum tarafından 'hayır' çıkacağı malum ama ben umudumu kaybetmiş değilim
Hatta o günkü köşe yazımda (Afrika'da) 'Evet' için çağrı yapmışım
Arkadaşım uyarıyor, "boşuna umut etme, hayal kurma "
Ama ben yine de kuruyorum
Az sonra NTV'de son dakika haberi geçiyor
Sonuçlar açıklanıyor
Hiç unutmam, ekranda "Kıbrıslı Rumlar %75 Hayır, Kıbrıslı Türkler %65 Evet" yazısı beliriyor
Selim Sayarı Lefkoşa'dan bildiriyor
Gözyaşlarım sel oluyor
Oturduğum koltuğa yığılıyorum
Ağlıyorum
Hatta şimdi bu satırları yazarken bile gözlerim dolup dolup boşalıyor
Hâlbuki Annan Planı sürecinde yapılan tüm eylemlere, tüm mitinglere katılan, gazetelerde bir sürü yazılar yazan bir neferdim
Umudum vardı
Bu kez olacaktı
Kıbrıs'ın hiç birleşmeyecek denilen iki yakası artık birleşecekti
Girne'deki evimizde haftanın 3 günü 'barış ateşi' yakıp, deliler gibi kutlamalar yapmıştık hâlbuki
Serdar Denktaş Girne Limanında yanlış anons yaptığında, Girne'de boru çalarak kutlama yapanlar arasında da vardım; İnönü Meydanında 'bomba var' dediklerinde büyük bir grupla birlikte 'Kıbrıs'ta Barış Engellenemez' diye meydana girenler arasında da vardım
Onlarım bombası varsa, bizim umudumuz vardı çünkü
"Kıbrıs bir mahpushane,
İçinde biz mahkum,
Yeşil Hat parmaklık,
Beybaba gardiyandı" çünkü
80 bin kişi bu şarkıyı haykırarak gelmiştik o güne işte
Ama ekranda acı gerçek vardı
Kıbrıs sorunun çözümün elle tutulacak kadar yakın olan o anı, o televizyon ekranında solup gitmişti işte
Günlerce, haftalarca, aylarca kendime gelemedim
Hatta hala daha da geldiğimi iddia edemem
Tam 12 yıldır içimde o acıyla yaşıyorum
Hayatımın en kötü, en acı hatırasıdır
Öyle ki, o günden sonra bir daha Afrika Gazetesinde yazı yazmam için 3,5 yıl geçti
Belki de daha fazla
O günden sonra insanın bu kadar çok umut etmemesi gerektiğini, işin sonunda hayal kırıklığı ve onun korkunç kalp ağrısını öğrendim
Ama iflah olmaz birisiyim ben
İçimdeki umut tohumu hep vardı çünkü
Makine ayarlarımda bulunan bu umut tohumuları yeniden toprağa düştü sonra
Ve sonra yeniden filizlenip, şimdilerde ise kocaman bir ağaca dönüştü yine
Tekrardan referandum olur mu dersiniz?
Olursa sonuç gene 12 yıl önceki gibi mi olur acaba?
Yoksa hazır yaz da geliyorken, büyük şairin dediği gibi bu kez barışmayı başarabilecek miyiz?
Ah ah
Zaman zaman içimdeki bu bitmez tükenmez umuda lanet edesim var
Bazen de isyan edesim
Bak işte koskoca 12 yıl geçmiş
O gün 1,5 yaşında olan oğlumun boyu neredeyse beni yetişti
Ve o günden 8 ay sonra doğan kızım ortaokula başladı
O gün plana hayır dedirten iki lider de artık hayatta değil
Ve o müthiş sinerjiyi kullanıp Kuzeyde yeni bir ganimet dalgası yaratanlar hala daha ortalıklarda
Ben ise hala daha "Kıbrıs'ta Barış Engellenemez" noktasındayım
Umarım o gün gelip de bu dünyadan göçeceğimde hala daha bu nokta yerine, engellenemediği yerde olurum
Kim bilir
Yorumlar
Dikkat!
Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.