Devrimciler ölmez…

Yayın Tarihi: 11/04/17 07:30
okuma süresi: 4 dak.
A- A A+
Bu satırları size gerçek bir devrimcinin cenazesi sonrası yazıyorum.

Öyle ismen ya da yalancıktan bir devrimcinin değil, gerçek bir devrimcinin cenazesi sonrası…

1968 kuşağı Kıbrıslı öğrencilerin efsane isimlerinden, deniz derya bilgili, son derece güler yüzlü, her zaman devrim için çalışan bir yoldaş…

Yalçın Okut…

Onun için gerçekten ne yazacağımı, yaşadığımız bu acı kayıp için ne diyeceğimi bilemiyorum…

İsim babalarımdan birisi olmasından başlayabilirim belki…

Vefatı sonrası babam, yani 50 yıllık kadim dostu bu anısını paylaştı…

"1 Mayıs 1973'te üniversite sondaydım, oğlum oldu. Yalçın yoldaş 'Oğluna ne isim koyacaksın?' dedi. O günlerde Ulaş Bardakçı'yı vurmuşlardı. Ben de 'Ulaş koyacağım' deyince 'Ulaş Barış olsun' dedi. 'Olsun be Yalçın' dedim. Ondan sonra ben de soyadı olarak Barış'ı aldım. Bugüne kadar birçok arkadaşlarımız, sen de dâhil barışı göremediniz. Benim de pek ümidim yok. Âmâ hiç merak etme. Ben sana barışın müjdesini veremesem de Ulaş Barış söz verdi… Onlar barışı göreceklermiş, bize de haber göndereceklermiş . Rahat uyu yoldaşım…"

Bir keresinde bu konuyu Afrika'daki köşesinde de konu etmiş, beni çok gururlandırmıştı…

O an ile ilgili "Seni kucağıma alıp, babanla sarılmış, ağlamıştık" diye anlattıydı…

Bu yüzden de bana 'Ulaş Barış Bardakçı' derdi zaman zaman…

Ama her görüştüğümüzde "Ne haber evlat?" diye hatır sorardı…

Hayatta hiç kimseye boyun eğmedi, kimsenin, bu ceberrut düzenin kölesi olmadı…

Çoğu yoldaşı birer birer sisteme teslim olurken, o bildiği yoldan gitti, esen rüzgârla eğilip bükülmedi…

Yine kadim dostlarında birisi olan dayım Vehbi'nin paylaştığı şu ileti onun nasıl bir insan olduğuna ışık tutacak niteliktedir:

"Her zaman devrimi düşündün, hiç umutsuzluğa düşmedin. Kendine ait bir çöpü bile yok... Çocuklarına bir gemicik bile alamadı… Ne haladan bildi, ne teyzeden…

Işıklar içinde uyu Yalçın yoldaş…

Senin bıraktığın yerden devam edeceğiz…"

Ah Yalçın Abi ah…

Dayım perşembe günü gelecekti…

Yine seninle onda buluşacaktık…

Rakı içip, eski günleri konuşacaktık…

Sen anlatacaktın, biz dinleyecektik…

Ama olmadı…

Kısmet olmadı…

Hele o eski günlerde senin Yazarlar Birliği'ndeki meyhanende sabaha kadar içip tartıştığımız, senden öğrendiğimiz şeyler…

Çok şey öğrettin bize…

Artı değer nedir, Marx kimdir, öğretisi nedir…

Doktor Kıvılcımlı, Troçki, Lenin…

Bunları bugün bildiysek senin o dağarcıktaki katkın çoktur…

Kıbrıs'ın adasının yeniden birleşmesi için yaptığın katıklar…

Köşe yazılarında bize hatırlattığın tarihi olaylar…

Bu adada devrim için canını verecek olan adamlardan birisiydin işte…

Öyle de oldu…

Asla boyun eğmeden geçen, devrime adanan bir hayat…

Rahat uyu Yalçın Abi…

Elbet bir gün biz kazanacağız…

Sen kazanacan…

Senin öğretin kazanacak…

Rahat uyu…

Senin bıraktığın yerden biz devam edeceğiz…

Devrimciler ölmez çünkü…

Her zaman gönüllerde yaşarlar…

#mesajınızvar
Levent ÖZADAM'dan
#mesajınızvar
Gözden Kaçmadı
#gozdenkacmadi

Yorumlar

Dikkat!
Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.

Diğer Ulaş BARIŞ yazıları