Feryad-ı vatan

Zekâsını ve analitik düşünme yetisini mesleği gereği ya da şahsi amaçlarına erişmekte kullanan kişiye, genel olarak entelektüel diyoruz. Entelektüel kelimesinin kökeni Latince intellectus (anlamak) sözcüğüne dayanıyor. Bunun bize bir mesajı var besbelli.

Günümüzde ise genellikle kapsamlı bilgi ve birikim gerektiren soyut konularla derinlemesine ilgilenen kişi ya da mesleği, mal ve hizmet üreten diğer meslek gruplarından farklı olarak, fikir ve bilgi üretmek veya yaymak olan kişi şeklinde de anlatılmakta olan bir ifade.

Kültür ve sanat konularında uzman kabul edilen, bu konulardaki bilgisi birikimi kültürel bir otorite olmasına olanak sağlayan ve toplum karşısında çeşitli konularda değerlendirmeler yapan kişiler, entelektüel ya da aydın kesim olarak nitelendirilebiliyor.

*

Sisli bir sabahtı henüz

Etrafı bürümüştü bir duman

Uzaktan geldi bir ses ah aman aman!

Sen bu feryad-ı vatanı dinle işit

Dinle de vicdanına öyle hükmet

Vatanın parçalanmış bağrı

Bekliyor senden ümit.

*

"Feryad-ı Vatan", Nazım Hikmet'in 3 Temmuz 1913 yılında yazdığı ilk şiir olarak bilinir.

Bu şiir, Türkiye'nin Balkan Savaşı yenilgisini ve düşmanın Çatalca'ya kadar ilerlemesini anlatıyor.

Aydının meselesi de budur.

Bir derdi olur hep. Söyleyecek ve dudak arasında bekleyen bir acısı, üstelik kendisi ile ilgili de değil. Etrafında, yakınında uzağında, şehrinde ülkesinde, dünyasında tüm insanlıkta olup bitenle ilgili, acılı titrektir.

Nerede ne olur ve bir yanlışı yansıtırsa, bundan acı duyanla acı çeker, anlaşılmazı anlaşılır kılmak için hayatını harcar.

Farkında mısınız? Aydından bahsediyor gibiyim belki ama aslında insandan da bahsediyorum. Yani, insanın böyle olması gerekir, hiç bir sınıflandırmaya gerek kalmaksızın.