O odadan çık

Kapalı bir odada oturan birkaç insan, o odanın giderek ağırlaşan kokusuna, zamana paralel adapte olurlar. Kokunun varlığından dahi haberdar olamazlar.

Dışarıdan o odaya girenler ise, ilk anda ağır ve havasız bir koku ile karşılaşırlar. Ancak, o kapalı odada kalmayı sürdürürlerse, bir süre sonra onlar da o kokuya, havasızlığa adapte olurlar ve algıları kendilerini ortamın durumuna hazır hale getirir.

O kapalı odadaki ağırlaşan kokuyu havalandırarak, havayı

değiştirerek gidermek mümkündür. Ancak, önce havada bir ağırlığın olabileceği konusunda farkında olmak ve farkında olmayı istemek gerekir.

Sonrası kolaydır.

Zor olan farketmektir. Farketmek için ise iki yöntem makbuldür.

İlki dışarıya, temiz havaya çıkıp, ardından yeniden o kapalı odaya dönmek, ikincisi ise, dışarıdan yeni gelenlerin, o kapalı oda ile ilgili eleştirilerine itibar etmektir.

Bu iki yöntem de istedikten sonra, farkında olmak için başarılı

yöntemlerdir.

İnsanlar genellikle çevrelerine görmeden, gördükleri üzerine

düşünmeden bakarlar. Aslında insanlar genellikle görmezler.

Çoğunlukla sadece yüzeysel olarak bakarlar.

*

Sanat, insanların sadece bakmayla kalmamalarını, görmelerini, gördükleri hakkında bilgi sahibi olmalarını, olayların ve olguların derinliklerini anlamalarını sağlayan araçtır.

Sanatçı ise, insanla bu aracı buluşturan köprüdür.

Sanatçının sorumluluğu girer bu noktada devreye. Sanatçı üretirken, birçok sorumluluk taşır. Kitabını yazarken, müziğini bestelerken, resmini çizerken, filmini çekerken...

Sanatçı toplumsal sorumluluk taşır. Bulunduğu koşulları, insanların yaşam alanlarını hep düşünerek adım atar, atmalıdır. Sanatını

üretirken toplumu yanlış yönlendirmemek, yanlış davranışlara

itmemek, karanlığa taşımamak gibi endişelerle çalışır.

Hatta, bunları yapanlara karşı da tüm bu endişeleri taşıdığından, üretirken itina gösterdiği, endişe duyduğu kavramlar, üretme öncesinde de onun motivasyonudur.

Kapalı havasız bir odada yaşamamanın garantisi sanat ve sanatçıdır.

İşte bu nedenle sanata ve sanatçıya aydın düşünceler, medeni ülkeler sınırsız saygı duyar, özgürlüklerini geliştirmek gayret gösterir.

Aksi halde sanatçı da o odada kapalı kalır ki, bu gelişimin ve

aydınlanmanın sonudur.