Ayaklarının bastığı yer

Üzerine çıkmaksızın inşaat edilebilme imkanı olabilseydi, kim bilir belki de Babil Kulesi'nin yapılması yarım kalmazdı.

*

Migdal Bavel, yani bizim bildiğimiz adı ile Babil Kulesi, hepimizin bildiği, dünyanın yedi harikasından olan Babil'in Asma Bahçeleri içindeki ilk yapımı günümüzden 5 bin yıl önceye dayanan kuledir.

Babil Kulesi, kendisi ile ilgili bir çok değerli metafora bakmazsak (ki aslında varlığı derin metaforlara alegorik bir mittir), Tevrat'tan İncile'e ve hatta Kur'an'a kadar hakkında bilgi bulunan ve temel bir özetle Tanrı'ya ulaşmak için inşa edilen kuledir. Kule iki kez yıktırıldı ancak sonuncusu yarım kalsa da 3 kez yeninden yapıldı.

*

Akadca'da bab-ilü sözcüğü Tanrı'ın kapısı anlamında kullanılır. Sümer dilinde ise aynı anlamın karşılığı Kadingirra'dır. İbranicede Bavel olan aynı kelime, hakkındaki tüm metaforların atası olacak kavramla Eski Ahit'te "kargaşa" anlamına gelir.

*

Kimilerine kibirin büyük zaafını anlatırken kimilerine nefsinin kendisine verdiği cesarete yenilişini gösterir. Oysa ne güzel şeydir, kaplayacağın alanın ancak ve ancak ayaklarının bastığı yer kadar olduğunu bilmek.

Kimse bunu bilmek istemiyor şimdilerde.

Herkes bir Babil Kulesi ile zincirlenmiş gibi. İnsanlardaki kibir sonbahara benziyor artık. Onlarla uğraşıp, anlatıp vaz geçiriyorsun, sonra o ilk fırsatta yeniden kibirlenmenin büyük zaafiyetine kapılıyor. Aynı sonbahar. Süpürüp temizlediğin kuru yaprakların yerini, hafif bir rüzgarla yeniden yenileri alıyor.

*

Kibirin en salt anlatımı, insanı ne denli zaafiyete sürüklediğini örnekliyor:

"Kendisini kamçı ile döven efendisinden ve kölelikten sıkılan, buna dayanamayan bir hayvan, kamçıyı efendisinin elinden büyük bir hızla ve içsel güdülerle alır. Efendinin artık kendisi olduğunu göstermek için kamçı ile kendi kendine vurur."

O kendisine efendi demektedir. Tıpkı kibire sahip olunca herşeye sahip olduğunu sanan bir insan gibi.

Güç kalbinizdedir, kamçılanmaktan kalbinizle kurtulursunuz. Aklınız kibire yenilir, kalbiniz yenilmez. İnsan kalbinden ve vicdanından uzaklaştıkça, aklın esiri olup, kendi kendine kırbaç vurmaktan ileri gidemez.