#BirİyilikYap

Osmanlı döneminde her padişah hatta eşleri ya da paşaları için, ülke menfaatine bir hayır kurumu yapmak inançları gereği hedeflerdendi. Fethedilen yerlerde başta cami, külliye gibi yerler olmak üzere inşaatlar yapılırdı.

Kanuni de Süleymaniye Camisini yaptırdı. Fakat Kanuni, bunun tüm hayrı kendi kaydına geçsin diye ustalara da talimat vererek hiç kimseden yardım alınmamasını sadece kendisinin yardım edeceğini belirtir.

Caminin yapımını gören yaşlı bir kadın da kendi içinden Kanuni'nin bunu yaptırarak hayır elde ettiğini kendisinin de hayır işleyecek parası olmadığından en azından sattığı yoğurtlardan ustalara hediye etmeyi ister.

Ustalar Kanuni'nin bu inşaat süresinde yardım almayı yasakladığını söyleyip kabul etmek istemeseler de yaşlı kadını kıramazlar.

Kanuni rüyasında, yaptığı işin tartıldığını görür. Terazinin bir kefesine Süleymaniye Camisini, diğerine ise bir tas yoğurt görür. Yoğurt, camiden ağır basmıştır. Sabah ustaların yanına gider: "Ne yaptınız, kimden ne aldınız?" diye sorar. "Yaşlı bir nine geldi, çok ısrar etti, yalvardı dayanamadık ve yoğurt aldık" derler.

Kanuni, gördüğü rüyayı oradakilere anlatır.

*

Bu ve benzeri rivayetler, hikayeler; aslında insanlara önderlik eden fikirler olsunlar diye yayılır. Bu rivayet de, gerçek olsun ya da olmasın, iyilik yapmakla ilgili önemli bir ana fikri içermektedir. Hazır hep birlikte bu ana fikri anlamışken kendimizi de sorguya çekmekte fayda var.

Acaba yaşamımızın ne kadarında hakikaten kalbimizden geçerek ve reklamını yapmaksızın iyilik yapmaktayız? Yardım yapmaktayız? Ne kadar bilinç içinde, yardımlaşmanın önemini anlamakta ve yaşamlarımıza katmaktayız? Kurtuluş neyin üzerine inşa edilebilir?

Daha fazla kazanmanın, hırsın, zenginliğin mi? Yoksa yardımlaşmanın, paylaşmanın, iyiliğin mi?