Ölüm imparatorları

Her anımızın olasılıkla yaşandığı bir gerçek. "Ben bu yazıyı yazabilecek miyim?", "Gazete yayınlayabilecek mi?", "Yarın okuyabilecek misiniz?" Her anımızda, yaşayacağımız her şeyde bu ikircikli olasılık karşımızda duruyor. Yaşayabiliriz ya da yaşayamayız. Hep bu iki olasılık arasındayız. Bir tek gerçek hariç! Sadece ölümün tartışılmaz imparatorluğu gerçek. Tarihsiz ama kaçınılmaz. Boyun eğdiğimiz tek gerçek.

Ölümün büyük imparatorluğu!

Doğal yaşamın gerçek sonucu. Sevsek de sevmesek de, inansa da inanmasak da, istesek de istemesek de kaçınılmaz olan tek olgu.

Kaderci bir yaklaşımdan çok, aslında rasyonel düşüncenin de sonucu bu satırlar. Akıl yoluyla düşünerek varılan insan soyunun ortak yolculuğunda varılacak son nokta.

Bireysel görünümüne karşın aslında küresel bir kavram.

*

Sizi bir okumaya "ölüm" kavramı ile başlatmamın bir alt metni var elbette. O da, bu büyük imparatorluğun bir tercih ya da yönlendirme olamayacağı gerçeği. Varılacak kaçınılmaz sonuçtur ama normal olanı, ne kendi tercihimizle zamanını öne almak ne de başkasının tercihi ile bunun gerçekleşmesi. Olması gereken, hayatın kendi planında bu hedefe varacak kadar yaşam hakkına sahip olmak; doğduğumuz anda kazandığımız bir hak olarak.

Kendi ülkelerinde ömür boyu hapis cezasından ileri ceza vermeyen (ki olması gereken de budur) ülkelerin, bir tek kararla bir ülkeye ölüm saçmalarına sessiz kalınamaz. Kalınmamalı. Libya'da, Afganistan'da, Irak'ta, Suriye'de ve onlarca yerde ölen milyonların yaşam hakkının verilememesi gibi!

Bunlar ölümün adaletsiz ve vicdansız piyonları, bunlar kendinden olmayanın ölmeyi hak ettiğine inanan kirli düşünce sahipleri, bunlar gölgeleriyle başka gerçekleri ile başka görünen acımasızlar.

Kimi çevirip sorsak, "son yıllarda, gelecek dünyanın yer altı kaynaklarını elinde tutan Müslüman ülkelerde olup bitenlerin, özellikle hazırlanmış uzun bir zamanın ve kurgunun sonucu olduğunu" söyleyecektir.

Bu; "anarşist kapitalizm" ya da benzeri sertleştirilmiş ifadelerden de öte bir nokta artık.

Bu yaşananlar kapitalizmin terörüdür. Yazık.