Aydınlık mı hızlı, karanlık mı?

Işık 299.792.458 metre yol alır her bir saniyede. Bunu neredeyse bilmeyen yok. Ama bundan daha hızlı bir kavram var biliyor musunuz? O da "karanlık".

Işıktan bile hızlı yayılıyor. Özellikle akıllardaki karanlık.

Hiç ölçülmedi belki ama ışık bu hızla yol alırken, kim bilir karanlık hangi hızla çöker üzerimize. Asıl olan da bu!

Dünyaya bakarsanız, her yanımıza karanlık o kadar çöktü ki! Bunun hızına karşı durmak, karanlığın çökmesine karşı mücadele etmek lazım, esas olarak.

Akıllara, kalplere, tutumlara, davranışlara çöken karanlık ürkütüyor beni. Gece değil!

Işık yayılır, ilerler, aydınlatır. Ama ya karanlık!

İnsana çöken karanlık kadar aydınlatması zor bir güç daha var mıdır?

Karanlığı aydınlatmaya çalışmak, mücadelelerin en büyüğü ve en onurlusudur.

Çünkü o karanlıktır insanı insandan eden, insanı kendi gücünü bile fark etmez duruma sürükleyen.

Oysa insan esasıdır gücün.

Bunu doğru kullansa ya!

Karanlığı yaratan içine karanlık düşmüş insanlar değil midir yine?

Tıpkı bunu aydınlatacak insanlar gibi. Bu mücadele önemli, hep var, olacak.

Sizlerle tam da bunu anlatan Bertolt Brecht'in bir şiirini paylaşacağım. Zaman zaman bazı kısımlarını paylaştım. Ama insanın gücünü o kadar iyi anlatıyor ki, bazı kavramları aktarmak için yardımın ihtiyaç duyuyorum. Ancak her zaman ki gibi şiirin orijinalini yazarın kitabından okumanızı önererek bir kısmını paylaşıyorum.

*

Tankınız ne güçlü generalim,

Siler süpürür bir ormanı,

Yüz insanı ezer geçer.

Ama bir kusurcuğu var;

İster bir sürücü.

Bombardıman uçağınız ne güçlü generalim,

Fırtınadan tez gider, filden zorlu.

Ama bir kusurcuğu var;

Usta ister yapacak.