3. sayfa bir kültür

Gazetelerimizde 3. sayfalar krallıklarını ilan edip 1. sayfa olmuşlar. Hatta ikinci, dördüncü, beşinci… Böyle gidiyor. Her yanımız suç haberi.

Aldığım gazete günümü berbat ediyor. Ama bu kadarla da kalınmıyor. İnsanın gününü berbat eden haberleri, siz alıp onlara ulaşmasanız da, onlar size bir şekilde ulaşıyorlar.

Diyelim ki gazete almadınız. Televizyonu açtığınızda birisi, sabah sabah size olup biteni apansız söylüyor. Ya da eş zamanlı yayınlanan bir radyo birden bire kulağınıza bu haberleri fısıldıyor. Abonesi iseniz bir haber size kısa mesaj olarak telefonunuzdan da ulaşıyor. Gerçi abonesi olmanıza da gerek yok, sorup sormadan da ulaşıyor.

*

Gazeteler dehşet verici haberleri insanlara en önden ve en dehşet verici şekli ile aktarmak için yarış ediyorlar sanki. Kazanan da yok! Hep birlikte kaybediyoruz.

Birçok insan bunlardan rahatsız. Sorunun kaynağında bulunanlar, toplum vicdanında oluşan rahatsızlıkların farkında oysa.

Ne acıdır ki 2000'lerin başında iletişim fakültelerine aileler çocuklarını teşvik ederlerken, medya bir yandan güven kaybettiği için şimdilerde gerek maddi gerek manevi nedenlerle aileler çocuklarının iletişim okumalarını istemiyorlar. Rakamlar düştü.

Bir yandan da işini doğru yapan, güç çalışma koşulları ve saatleri altında gazeteciliğini sürdüren meslek sahipleri, icra ettikleri mesleklerinin onurunu yaşayamaz durumdalar. Hak etmedikleri halde.

*

Medyada etik anlayışın artması için atılan adım boşuna değil elbette. Bu nedenle, desteklenmesi ve toplumun önüne çıkacak gazetelerin etik değerlere bağlı hale getirilmesini sağlayacak bir noktaya vardırılması son derece önemli.

Ülkemizin yerle yeksan olmuş değerlerine baktığımızda, bu kültürün yozlaşmadan döndürülmesi ve yeniden inşa edilmesi kolay değil. Ama imkansız da değil.