Eyvah kızım büyümüş

Daha doğumu dün gibiydi.

Klinikten çıkar çıkmaz, o minik yavruyu almış, o zaman yanında çalıştığım rahmetli Doğan Harman'ın yanında almıştık soluğu.

Kucağına almış, kulağına bir şeyler fısıldamış ve "Yaşama sırası sende" demişti.

Sürekli gülümsemesi, babasının kızına zaafını birkaç aylıkken keşfetmişçesine, beni görünce gözleri parlayan bir çocuktu.

Gel zaman git zaman, okul başladı.

İlk okul üniformasını giydiği ve çantasını sırtına geçirip okula gitmek için daha güneş doğmadan heyecanla hazır olduğu gün dolan gözlerimi saklarken, adını yazdığı ilk gün yaşadığı sevinci görünce saklayamamıştım.

Kardeşi doğduğu gün kıskançlık krizi beklerken, gösterdiği olgunlukla bizi şaşırtmıştı.

Büyünce prenses olmayı kafasına koyduktan bir süre sonra bebeklerine elbise yapıp, "ben moda tasarımcısı olmaya karar verdim" deyişini ve annesi ile Moda Tasarımcısı kelimesini nereden öğrendiğini birbirimize bakarak sorguladığımız o gün sanki dün gibi.

Kötü rüyalar bahanesi ile sürekli bizimle yatmak konusunda ısrarı, hastalandığı zamanlarda, telaşlı annesini, anneciğim merak etme "Remzi'ye gideriz iyileşirim" deyişini ve Dr Remzi Gardiyanoğlu'na gittiğimizde, iğne yapmak icap ettiğinde, "Hayır! İğneyi anneme yap" diye çığlık çığlığa ağlamasının sesi hala kulağımda.

Sınıflar bir bir geçildi, muhteşem karnelerle göğsümüzü kabarttı.

Sonra yarış atı modunda Kolej Sınavına hazırlık süreci ,deneme sınavları, dersler, günde 100 bazen 200 soru çözme disiplini. Ama bunun yanı sıra okulunun basketbol takımının değişmez oyuncusu.

Geçen hafta 11'inci yaşını kutladık.

İlk doğum günü partileri, miki fare, sonra geldi Barbie temaları. Ondan sonra "Pembe olsun da ne olursa olsun" temalı doğum günü kutlamaları.

Geçtiğimiz hafta, "Keep Calm and Enjoy Being 11" temalı bir doğum günü partisi gerçekleştiğinde "kızım artık genç kız" dedim kendi kendime.

Nerdeyse avucuma sığan o 2 kiloluk bebek artık genç bir hanım olmuş.

Doğduğu günden bu yana geçen bu zaman o kadar hızlı geçmiş ki, gözümüz açıp kapayıncaya kadar evimizde geçireceği diğer yılların da geçeceğini idrak ettim, gurur ve burukluk karışımı bir duyguyla.

Dün okuldan aldım.

Elinde beyaz bir gömlek. Üzerinde envayi çeşit imza ve mesaj vardı.

"Bu ne" diye sordum. Sonra kendi sorumu kendim yanıtladım.

Kızım ilkokuldan mezun oluyor.

"Çok hızlı oldu be babam" diye geçirdim içimden ama ona belli etmedim.

Gitmesi gereken yere bıraktıktan sonra, dolup dolup boşalan gözlerimi serbest bıraktım.

Eyvah kızım büyümüş.

Allah uzun ömür, sağlık ve başarı versin Fidel.

Yüzün hep gülsün güzel kızım.