Çözüm şart ama federal olanından vazgeçtim

Kıbrıs'ta federal çözüm olmayacak. Benim umudum sıfır.

Güven yaratıcı önlemler konusunda bile bin bir dereden su getiren Rum lider ve saz arkadaşları ile ilgili beklentim yok.

Bu akşam bir yemek yenecek. Sosyal içerikli buluşma deniyor adına.

Futbol bilgisi ya da gençlik yıllarında yaptıkları çapkınlıkların hikayeleri ile birbirlerine üstünlük sağlamayacaklardır. Sosyal içerikli de olsa konu müzakere masasına dönüş etrafında dönecek.

Peki masaya dönmek için zemin ya da neden var mı?

Enosis Yasası'nın bertaraf edilmesi yöntemi olarak tüzük yetkisini Rum Eğitim Bakanı'na vermeyi seçmiş olmaları kimilerine göre olumlu yönde bir adım, ama Kilise onayı ile atanan eğitim bakanının, Rum Ortodoks Kilisesi'nde vuku bulan bir plebisitin anılacak etkinlikler listesinden çıkarması ile ancak taşlı yolun içine atılan kocaman kaya kalkabilecek. Ama taşlı yol yerli yerinde.

Güven yaratıcı önlemler konusunda "Fıstığı verip külahı aldık" başlıklı bir yazı yazmıştım.

O gün de, bugün kuvvetle muhtemel olacağı gibi "ne olursa olsun çözüm havarileri" bana düşman olmuştu.

Adamlar, ''Turkcell ya da Telsim'i terk edin, Güney'deki bir operatörden çift sim kartlı sisteme geçin. Telefonunuz hem Güney'de hem Kuzey'de çalışsın" diyorlar.

Adamlar dönüp, "Sizde yangın çıkarsa bizim itfaiye araçlarımız gelip söndürmenize yardımcı olur. Bizde çıkarsa, sizinkiler ancak üzerlerindeki logo, plaka ve Türkçe ifadeleri siyah bantla kapatarak gelip yardım edebilirler" diyor.

Adamlar kısaca "Siz yoksunuz", "Sizin şirketiniz şirket değil'', "Sizinkiler okul değil. Adada sadece bizim tarafta okul var" diyorlar.

Bunları neden söylüyorlar? Çünkü Rum kamuoyu bunu duymak istiyor.

Peki Kıbrıslı Türklerin aslında olmadığını yöneticilerinden duymak isteyen bir halk orada dururken, bizimle neyi paylaşabileceklerini umut edebiliriz?

Bu ülkede çözüm şart.

Mevcut durumun sürdürebilir olduğunu iddia edenin alnını karışlarım.

Çocuklarımız için, geleceğimiz için bu mevcut duruma bir son vererek Kıbrıs'ta bir çözüm bulmak zorundayız.

Buna Kıbrıs Rum tarafından daha çok ihtiyacımızın olduğu da kimsenin utanmaması gereken bir gerçektir.

Lakin bu çözümün artık federal bir çözüm olacağına zerre umudum yok.

Bu çözümün bir ilhak modeli olmasını da asla ve katiyetle istemem.

Tavsiyem kimsenin de umutlanmaması.

Hayal kırıklığını hep birlikte 2004'te yaşadık, umutlanmanın sonucuydu bu hayal kırıklığı.

Hristodulidis gibi adamlar, "Cep telefonu ile konuşmak istersen bizden hat al" ya da Mavroyannis, ''Kıbrıs Türk Dışişleri Bakanlığı diye bir şey yoktur, onun adına konuştuğunu iddia eden adam ise alelade bir Kıbrıslı Türktür" veya Anastasiadis, "Güven Yaratıcı Önlemler konuşulursa kalkar giderim" dediği sürece, hiçbir Allah'ın kulu bana federal çözümün mümkün olduğunu söylemesin.

Çünkü ben o hayalden Cenevre dönüşü vazgeçtim.