Asım Akansoy yazdı: "Hay bin kunduz !"

Bugün gazetecilik yaptım. Canan (Onurer) aradığında, her zamanki gibi samimi ses tonuyla güncel siyasete dair bir soru ile karşılaşmayı beklerken, bir anda kendimi Kıbrıs Postası Genel Yayın Yönetmeni konumunda buldum. İlk işim de, toplantıya 20 dakika geç katılan Rasıh Reşat ile ilgili bir talimatı vermek oldu. Bizimkisi Yunanistan'ın başbelası Troyka'ın talimatlarından epeyce farklı. Hemen yazayım, Sevgili Rasıh müzakere sürecinden bana bir sade kahve ısmarlayarak kurtulmuştur.

Yunanistan elbette Rasıh kadar şanslı değil. Çünkü Yunanistan'ın meselesi, bir borç alacak verecek meselesinin çok ötesinde bir konu. Troyka, yani Avrupa Merkez Bankası+Dünya Para Fonu (IMF)+Avrupa Komisyonu, Yunanistan'ın burnunu süretmek ve dize getirmek istiyor. Neden? Diğer Avrupa Birliği ülkelerine örnek teşkil etmemesi için. Mesele şu Troyka, Yunanistan'ın zaman içerisinde aldığı ve bugün gerçekten büyük bir meblaya ulaşan borcunu "kemer sıkma" yöntemleri kullanarak ödemesini istiyor. "Kamu gelirlerini artır, harcamalarını düşür" ekseni üstünden komutlar yağdırıyorlar. Bir ülkede kamunun borçta başaktör olması ne demek? Hükümetin doğrudan doğruya vatandaşın cebini, günlük hatayını ilgilendiren icraatlar yapması demek. Yani sosyal haklar törpülenecek, eğitim, sağlık yardımları azaltılacak ya da kaldırılacak, sosyal güvenlik sistemi kaldırılıp, emeklilik yaşı yükseltilecek, emekli maaşları düşürülecek, belediye icraatları daraltılacak vs. Bunlar bizim de tanık olduğumuz konular...

Kolay değil, Yunanistan ekonomisi 2012'de yüzde 7, 2013'te yüzde 4 üstü üste küçülmüş. Resmi işsizlik yüzde 27, genç işsizliği yüzde 55. Dış borç stoku 570 milyar dolar. Yani milli gelirinin yüzde 234'ü...Durum elbette çok kötü. Bundan önceki hükümetlerle birlikte AB kurumlarının, Yunanistan ekonomisinin bu hale gelmesinde rolü ve sorumluluğu çok büyük.

Syriza, borcumu öderim, euro'dan çıkmam ancak halkımın yaşam standardına da dikkat ederim diyor. Bu noktada kavga büyüyor.

Çipras 18 Haziran tarihli Der Tagesspiegel dergisinde Alman halkına hitaben yazdığı mektupta şöyle diyor: "Sosyal güvenlik sistemi kuşaklararası dayanışmanın kurumlaşmış mekanizmasıdır ve bu sistemin sürekliliği toplumun tamamını ilgilendirir. Geleneksel olarak, gençler katkılarıyla ailelerinin emekli maaşları için kaynak yaratırlar, bahsettiğimiz dayanışma budur. Fakat Yunan krizi boyunca gördük ki bunun tam tersi oluyor; ebeveynler emekli maaşlarını çocuklarına bakmak için kullanıyor. Yaşlıların maaşları en fazla bir ferdi çalışan bütün aileler için son sığınak." Hani bu konu da size tanıdık gelebilir diye yazdım.

Günün sonunda mesele 5 Temmuz'da yapılacak referanduma kadar geldi, dayandı. Syriza sonuna kadar haklı. Pazar günü Yunanistan'dan gelecek "dayatmalarınıza hayır" cevabı ile, Başbakan Çipras ve Maliye Bakanı Varoufakis masada daha güçlü olacak ve halkını "haysiyet erozyonuna" uğratmadan, ilkelerinden taviz vermeden savunacak. "Evet" sonucu elbette Çipras'ın şapkasını alıp evine gitmesi demek, bunu kendisi zaten açıkladı.

Tam bu noktada, çocukluk kahramanlarımızdan Çelik Bilek'in sesi yankılanıyor kulaklarımızda; "HAY BİN KUNDUZ" (şaşkınlık ifadesidir!)

HDP Milletvekili, solcu, marjinal, muhalif, devrimci... Ertuğrul Kürkçü, Türkiye Yunanistan'a mali açıdan yardımcı olsun Ege'yi barış denizi yapalım demez mi?

Ve tam bir gün sonra, TC Başbakanı ve AK Parti Genel Başkanı Davutoğlu, Yunanistan'a yardım ederiz Ege'de barış, Kıbrıs'ta çözüm olması önemlidir, diye bir demeçle karşımıza çıkmaz mı?

İşte şimdi Rasıh ile zivaniya içme zamanıdır.

Bu sefer benden.

Not: Kıbrıs Postası ailesine sevgilerimle. AA