Eşcinsel Annesi: "Göğsümü gere gere söylerim!"

Kıbrıs Postası - Hasan Yıkıcı

İsmini vermek için daha zamana ihtiyaç duyduğunu ifade eden anne: "Hiçbir anne veya baba çocuklarını cinsel tercih veya yönelimlerinden dolayı dışlamasın. Eğer bir aile çocuğunu dışlarsa toplum da dışlar. Eğer bir aile çocuğuna sahip çıkarsa toplumun söz söyleme hakkı da kalmaz. Ailesinin saygı duyduğu duruma, toplumun da saygı duyması lazım. Bu yüzünden aileler çocuklarına saygı duysun, sahip çıksın!"

"Fark ettim dersem yalan olur, fark etmedim. İlgisizlikten değil. Böyle bir şeyi beklemediğimden dolayı. O gün geldi ve 'anne, ben erkeklerden bir şey hissetmiyorum' dedi; o an yıkıldım!"

Bu sözler kızı eşcinsel, yani lezbiyen olan bir annenin ağzından dökülüyor. Her ne kadar son zamanlarda LGBT bireylerin görünürlüğü artmış ve yasal mecrada bazı haklar kazanmış olsalar da, toplumsal algı ve yaklaşımda pek bir değişiklik gözlemlenmemekte.

Toplum genelinde LGBT bireylerin toplumsal ve bireysel varlıklarına, haklar ve özgürlükler bağlamından değil; hala muhafazakar ve gerici alışkanlıklar bağlamında yaklaşılmakta.

Aşağıda hikayesini okuyacağınız eşcinsel annesi, tüm toplumsal ve muhafazakar kalıplardan sıyrılarak zaman içerisinde kızının cinsel tercih/yönelimini kabul etti ve ona, onun tercihleri ve yaşantısına saygı duyarak sahip çıktı. Kolay mı oldu, tabii ki hayır! İsmini bizimle paylaşmak istememesi henüz daha bazı şeyler için zamana ihtiyaç duyduğunun ifadesi. "Eminim bir gün açık açık da yapacağız Hasan", diyor. Gözleri parlıyor, uzaklara bir yerlere gidiyor sanki ve "Sonuçta evladımdır. Çocuğumdur. Tabii ki bağrıma basacağım. Toplumdan umurum değil! O benim evladımdır. Herkesin görüşü, ne düşündüğü insanları enteresan etmemesi gerektiği gibi kızımın cinsel yöneliminin de enteresan etmemesi lazım. Biri çıkıp da 'senin kızın bu mu derse ben de tabii ki budur derim. Göğsümü gere gere derim!" diyor.

Zamanı geldiğinde söylerim

Kızının eşcinsel olduğunu öğreneli 4 yıldan fazla süre geçtiğini söyleyen, Anne "Üniversiteye gidiyordu, arada ona erkek arkadaşı yok mu diye soruyordum. O da bana 'Zamanı geldiğinde, bir gün sana söylerim' diye cevap verirdi. Bu soruları normal olarak, anne merakından soruyordum" diyor.

"O an yıkıldım!"

"Fark ettim dersem yalan olur, fark etmedim. İlgisizlikten değil. Böyle bir şeyi beklemediğimden dolayı." Biraz duraksıyor, susuyor ve suskunluğunun içinden kelimeler duraksaya duraksaya ilerliyor: "O gün geldi ve 'anne, ben erkeklerden bir şey hissetmiyorum' dedi; o an yıkıldım! Başka türlü oldum. Oturduk konuştuk. Açıklamasını istedim. İçten geldiğini söyledi. 'Ne senin suçun var, ne de başkasının suçu var' dedi. 'Ben içimden böyle hissederim' dedi. "

İlk tepki

İlk verdiği tepkinin soru sormak olduğunu ifade eden Anne o anları şöyle anlatıyor "İlk söylediğim şey nasıl olur? oldu. Çocuğum açıklamaya devam etti. Daha önce hiç daha farklı hissetmedin mi diye sordum, o da bana 'denedim, ama olmadı' cevabını veridi."

"Uzun uzun ağladık...."

Burada yine biraz durduk, sustuk. Masadaki kahve fincanını sağa sola çevirdikten sonra, Kızının ona "'Beni böyle kabul et' dediğini söylüyor ve devamını getiriyor: "Ben etmem diye bir şey demedim ki. Sadece nasıl böyle bir şey olabileceğini anlamaya çalıştım. Bocaladım. Uzun süre ağladık. Uzun uzun... O da beni gördükçe ağladı. 'Üzülmeni istemiyorum' dedi bana."

"Çocuğundur tabii ki bağrına basacaksın!"

İlk başlardaki hali ve yaklaşımı ile şu anki yaklaşımı arasında fark olduğunu belirten anne, ilk başlarda kızının eşcinsel olduğunu söyleyemediğini fakat zamanla bunu ifade eder olduğunu belirtiyor ve yüzünde tebessümler belirerek şöyle söylüyor: "Sonuçta çocuğundur, tabii ki bağrına basacaksın. Toplumdan umurum değil. O benim evladımdır. Herkesin görüşü, ne düşündüğü insanları enteresan etmemesi gerektiği gibi kızımın cinsel kimliğinin de enteresan etmemesi lazım. Biri çıkıp da 'senin kızın bu mu derse ben de tabii ki budur derim. Göğsümü gere gere derim!"

"Aileler saygı duysun, sahip çıksın!"

Kızının lezbiyen olduğunu kabul etmek zorunda olduğunu söyleyen anne, tüm ailelerin önemsemesi gereken sözler söylüyor: "Sonuçta o benim kızımdır. En sevdiğim varlığımdır. Ve bunu kabul etmek durumundasın. Ona zarar gelmesini istemem. Onu öyle kabul etmezsem esas zarar orada başlar. Kimsenin bir suçu yok, ortada suç da yok. Kimseden suç aramamamız lazım. Saygı duymak lazım!"

Ailelerin çocuklarını bağırlarına basması gerektiğini söyleyerek, "hiçbir anne veya baba çocuklarını cinsel tercih veya yönelimlerinden dolayı dışlamasın. Eğer bir aile çocuğunu dışlarsa toplum da dışlar. Eğer bir aile çocuğuna sahip çıkarsa toplumun söz söyleme hakkı da kalmaz. Ailesinin saygı duyduğu duruma, toplumun da saygı duyması lazım. Bu yüzünden aileler çocuklarına saygı duysun, sahip çıksın!" ifadelerini kullandı.

"Kamuoyunun algısını değiştirmek için aileler öne çıkmalı"

Anne, daha önce hiçbir zaman herhangi bir dernek veya örgütte bulunmadığını böyle bir yolda hiç yürümediğini söylüyor. Fakat ekliyor da "anne ve babaların, ailelerin örgütlenerek çocuklarının yanlarında durmaları faydalı olacaktır. Hem çocuklarımız kendilerini daha iyi ifade edecek hem de toplumun algısını değiştirebilmede faydalı olacağını düşünüyorum. Böyle bir oluşuma ihtiyaç var."