Sağlıkta esas sorun sistemsizlik

Ülkemizin mali açıdan içinde bulunduğu zor durum tartışılırken, özellikle sağlıkta ek mesailerin bütçeye getirdiği ağır yükten söz edildi sık sık. Alınması gereken önlemler tartışıldı. Bunları tartışmak , sistemde iyileştirmeler yapmak yönünde gayret sarfetmek, çok doğal ve gerekli bence.

Eğer bir sistemin işleyişi bütçeye ağır yük getiriyorsa; hükümete düşen görev, çalışanların yasal haklarına dokunmadan, verilen hizmet kalitesini düşürmeden, uygun formüller bularak çözüm üretmektir.

Çözüm arayışları yapılırken de sanki sistemin suçlusu çalışanlarmış gibi bir hava estirilmemeli, çalışanlar yıpratılmamalı. Özellikle sağlıkta eleştiri yapılırken çok dikkatli olunması gerekir diye düşünüyorum.

Sağlık kurumlarına ve sağlık hizmeti verenlere duyulan güveni azaltmaya yol açabilecek uluorta eleştiriler, tartışmalar çok büyük zararlara yol açabilir.

Hastalar, her zaman doktorlarına güven duymak isterler. Kimseyle paylaşmadıkları en mahrem sırlarını doktorlarıyla paylaşırlar. Onlara sırasında canlarını emanet ederler.

Böylesine güven duyulmayı gerektiren bu meslek mensuplarının; sistemisizliğin yarattığı olumsuzluklar ortada dururken, kamuoyunda hep ücretleri, ek mesaileri, maaşları tartışılır hale getirilirse, güvensizlik oluşur. Doktorları halkın gözünde paragöz, parayı ön planda tutan kimseler haline getirir. Bu ise sağlık kurumlarına olan güvenin sarsılmasından başka hiçbir yarar sağlamaz.

Biz bu güvensizliği maalesef daha önceleri yaşadık. Ülkeye yeni geldiğimde yine medyada ağır eleştiri altındaydı hekimler. Eleştirilmesi gereken, her zamanki gibi sağlığın sistemsizliğiydi aslında.

Esas sorunun sistemde olduğunu unutturmak için, böl ve yönet mantığı uygulamaya konmuştu. Hekimler, serbest hekim, devlet hekimi diye ikiye bölünmüş ve iki hekim örgütü birbirine düşürülmüştü.

Halkımız, basit bir rant kavgası şekline çekilen bu kavgayı izlerken, bir taraftan da meslek, etik açıdan değer kaybetmeye devam ediyordu. " Bir tık tık 5 lira! "şeklinde manşetler atılmıştı o dönemde gayet iyi hatırlıyorum.

O zamanlar yeni mezun bir doktor olarak, içim mesleki heyecan ile dopdoluyken, bu karşılaştığım manzara beni çok rahatsız etmişti . Bu kimseye yarar sağlamayan tartışmalara belki bir son verilir düşüncesiyle, kağıda kaleme sarılarak "Amaç ne? "diye bir yazı yazmıştım; Halkın Sesi gazetesi de bu yazıyı manşetten yayınlamıştı .

Bugün eleştiriler olmasına rağmen, genelde sağlık hizmetlerinden memnuniyet eskiyle kıyaslandığında daha yüksektir. Ama eğer biz çözüm üretmez ve kamuoyu önünde yapılan tartışmalarda dikkatli davranmazsak, yine eski güvensizlik baş gösterecektir.

Bir de eskisinden farklı olarak Rum tarafı gerçeği vardır. O tarafta birçok özel hastahane ve doktor Türk hastalar için alternatif oluşturmaktadır.

Hastalarımızın burada verilemeyen sağlık hizmetlerini orda almalarında hiçbir sakınca yoktur bence. Esas üzücü olan bizden bir üstünlüğü olmayan branşlar için Rum doktor veya hastahanelerin tercih edilir duruma gelmesi.

Şu andaki sistemde, devlete ait sağlık kuruluşlarında, sağlık hizmetlerinin aksamadan yürütülebilmesi için sağlıkçıların ek mesai yapması gerekmektedir. Çünkü sağlık hizmetleri 24 saat süreklilik gerektirmektedir.

Hastalarımıza verilen hizmet kalitesini düşürmeden, sağlıkta tasarruf ancak iyi bir sağlık sistemini içeren sağlık yasasını uygulamaya koymakla mümkündür. Yoksa sistemsizliğin getirdiği birçok sorun ortadayken, sorunu basitleştirip sadece ek mesai sorununa indirgemek yanlıştır.

Sağlık bütünüyle ele alınıp, partizanlık ve popülizmden uzak, " Ben yaparım olur!" mantığıyla değil, iktidar muhalefet işbirliğiyle çözülmeli, yani bir devlet politikası oluşuturulmalı. Çünkü, hükümetlerin günübirlik alacağı kararlarla çözülemiyecek kadar ciddidir sağlıkta sistem oluşturmak.