Çok seslilikten korkmamalıyız

Diasporada yaşayan toplumlar geldikleri ülkelerle bağlarını hiçbir zaman koparmazlar. Hatta bu bağlar zaman geçtikçe daha da güçlenir.

Çoğu insanımızda kökleşen “gurbette yaşama” duygusu bazen yaşamlarının sonuna kadar sürer, gider.

Birçoğumuzun yıllarca düşüncelerinde olan bir zaman doğup büyüdüğümüz ülkemize geri dönme arzusu zaman aşımında gerçekleşmesi imkansız bir ütopya haline geldi.  Artık insanımız “ölünce beni ülkeme götürün, ülkemin topraklarına gömün” diye vasiyet vermektedir.

Gurbet duygusunun yaşadığımız ülkede tam anlamıyla entegrasyon sağlamamızın önünde engel teşkil eden bir unsur olduğunu düşündüğümü yazılarımda defalarca belirttim.

Geçen yıl yayınlanan “Diaspora ilişkileri” başlıklı yazımda diaspora halklarının doğup büyüdükleri ülkelere yaptıkları katkıları anlattım. https://www.kibrispostasi.com/c1-KIBRIS_POSTASI_GAZETESI/j112/a35567-diyaspora-iliskileri

Ya diaspora halklarının yaşadıkları ülkelerde kendilerini geliştirmek için yaptıkları çabalar? Onlardan ne haber?

Üçüncü, dördüncü jenerasyonlar kendilerini “diaspora toplumu” olarak görmüyorlar. Ana dilleri artık Türkçe değil. Onların dünya görüşleri, düşünceleri, yaşam biçimleri biz bu ülkeye 16, 17 yaşlarda gelip yerleşenlerden doğal olarak farklı.

Hiçbir zaman doğup büyüdüğümüz ülkelerde olup bitenlere karşı kayıtsız kalamayız.

Hele ülkemizde yıllardan beri süregelen çözümsüzlük orada yaşayan aile, akraba ve dostlarımızın her geçen gün belini daha fazla bükmeye devam ederken.   

Hele onlara uygulanan ezici asimilasyonist baskılar gün geçtikçe daha da artarken.

Ancak geldiğimiz ülkemize olan katkımızı orada yaşayanların istekleri doğrultusunda, onların mücadelesine destek vermekle yerine getirmeliyiz. Bu görevi değişik platformlarda yerine getirmeye çalışıyoruz.

Bizim birincil önceliğimiz İngiltere’de yaşayan toplumumuzun gelişmesi, bu ülkede entegrasyon sağlaması olmalıdır. Çocuklarımız, torunlarımız için en önemli konumuz bu olmalıdır.

Yıllardan beri İngiltere’de faal olan derneklerimiz bu önemli görevi yerine getirmek için büyük bir özveri ile canla, başla çalışıyorlar. Hiçbir beklentileri olmadan, kendi ceplerinden harcayarak toplumsal hizmetler veren sayısız gönüllü kahramanlarımız bulunmaktadır.  

Değişik görüş, inançları olan kişilerden oluşan derneklerimiz, sırasında toplumsal yararlar uğruna bir araya gelmeyi biliyorlar. Pandemi döneminde bunun örneklerini gördük. Görmeye devam ediyoruz.

Her zaman toplumumuzun olumsuzluklarını konuşmaya alıştık. Zaman zaman iyi yaptığımız şeyleri kendimize hatırlatmalıyız.

Dernekleri bir araya getirip aralarında koordinasyon sağlamaya çalışan kuruluşlarımız var. Bu kuruluşlarımızın dışında, çeşitli nedenlerle onların şemsiye altına girmeyi tercih etmeyen çok dernekler daha var.

İşte bizler de aramızda İngiltere’nin en köklü derneklerinin de olduğu 5 dernek bir araya geldik ve bir Koordinasyon grubu başlattık. Amaç, kurumsallaşarak birkaç yıldan beri sağladığımız uyumlu birlikteliği etkili bir şekilde devam ettirmek.

Hiçbir başka kuruluş ile yarışma, onlara alternatif olma diye bir amacında değiliz. Üyelerimizden başka kimseyi de temsil etme iddiamız da yok. Ne de büyük harf P politika ile uğraşma isteğimiz. Başka dernekleri illa da üye yapma derdimiz de yok. Bize katılmak isteyenler amaçlarımıza uygun çalışma şartı ile hoş geldiler, safa geldiler. 

İngiltere’de yaşayan Kıbrıs Türk toplumunun insan haklarını sağlamak için yetkililer nezninde üye derneklerimizin yaptığı lobicilik çalışmalarını daha da güçlendirmekte kararlı olduğumuzu herkesin bilmesini isteriz.

Çok seslilikten korkmayalım. Ortak paydalarda birlikte çalışmamız mümkün, daha önemlisi şarttır. Yeter ki karşılıklı saygı, gerçek ve eşit bir ortaklık anlayışı sağlayabilelim.

Gelin egoları bir tarafa bırakıp etkili çalışmalara birlikte imza atalım. Ben değil, biz olabilme zamanı artık geldi. Ne dersiniz?