"Hiç..."

Hz. Mevlana diyor ki:

“Sevgide güneş gibi ol!

Dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi...

Hataları örtmede gece gibi...

Tevazuda toprak gibi...

Öfkede ölü gibi...

Ama her ne olursan ol,

ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol!”

OLABİLDİK Mİ?

 

Gurur ve kibirden,

Öfkeden,

Sen-ben kavgalarından,

Sizden-bizden mes'elelerinden,

Kışkırtmalardan, kışkırtmayı hayatının gayesi haline getirmişlerden kurtulup,

Hz. Mevlana'nın,

Toparlayıcı, birleştirici,

İrşat edici, Yol gösterici ,

Sevgi dolu hayat felsefesine UYABİLDİK Mİ?

 

Yine Hz. Mevlana diyor ki:

"Aynada çirkinliğini görünce aynaya kızma..."

Aynada yalan var mı?

Yok...

Kendini görmek isteyen aynaya bakacak!

 

Bir avuç toprak için, araya sokulan nifak tohumlarına kananlar,

Barışmak yerine, kavgadan, sataşmadan medet umar hale gelenler kimler?!

 

"Hiçbir mal sizin değil, neyi bölüşemiyorsunuz?

Hiçbir can sizin değil, niye dövüşüyorsunuz?"

 

"Hiç"olmak yerine,

Ganimet mal üzerinde hak iddia edip,

tüyü bitmedik yetim ve öksüzün malına el koyanlar ile

"Bir" olmak niye?!

 

Bölüşemediğimiz ne?

Nihayetinde, dünya malı dünyada kalmıyor mu?

 

Nasreddin Hoca,

Her önüne gelene, “sen ne olacaksın” diye soruyormuş!

Her defasındada, sonra ne olacaksın diye sormaya devam ediyormuş,

O insan da son hayallerine varıncaya kadar sayarmış bir bir,

Ya sonra ne olacaksın dediğinde, sayacakları biten insan;

Hiç dermiş!

 

Peki acaba biz toplum olarak neden böyle bir yönetimle yönetilmeye razı oluyoruz?

Nedir vazgeçemediğimiz?

Hangi değerleri terk etmekten çekiniyoruz?

Nelerden feragat edemiyoruz?

Toplumumuzun varlığını korumaktan

ve varlığını daha ileriye ve çağdaş dünya sistemi içerisine taşıyıp

gelecek nesillerimizin daha insanca yaşamasından

daha ulvi ne gibi beklentilerimiz vardır ki bu şekilde yönetilmeye rıza gösteriyoruz?

 

O gün geldiğinde Nasreddin Hoca’nın dedirttiği gibi,

bir “Hiç” olunacağı doğrudur da,

bugün yaşarken acaba insanlarımızın neleri kaybetmemesi uğruna,

toplumumuzun bir “hiç” olmaya yani “yok olmaya” doğru sürüklendiğinin farkında mıyız?

 

Artık toplumsal olarak hayatlarımız hakkında düşünmemiz için

bizlerin köklerimizden gelen inanca yeniden dört elle sarılmamız,

bu inançla bu tutulan belirsiz ama toplumumuzu yok edici çıkmaz yoldan

tam bir dönüşüm yaşayarak

toplumsal geleceğimiz doğrultusunda aydınlık bir yol haritası çizmemiz,

kendi toplumsal gücümüz, kültürel zenginliğimiz

ve köklü inançlarımızla yeniden doğmamız,

dönüşmemiz ve aydınlanarak güçlenmemizin zamanıdır…