Artık sorun hem ideolojik, hem de etiktir

Sıra kendimize 'kaderimizi' belirleyecek asıl soruyu sormaya geldi:

Felsefi derinlik, düşünce, birikim ve toplumsal gelenekleri taşıyan donanımımız mı bize yol göstermeli,

yoksa şimdiye kadar sadece ağırlıkla bunalım üretmiş bir bakış açısı mı bizim dertlerimize derman olmalı?

Değişim ve dönüşüm için sizi programlayan düzenle mücadele etmeniz ve bunun nasıl yapılacağını bilmeniz gerekir...

Önce; toplumu edilginleştiren bu beyhudeliğin, bu toplumun kültürünü üreten güçlerle yer değiştirmesi lazım!

Sonra; bu düzeni üreten rakip güçlerle kıyasıya mücadele etmek gerekir.

Çünkü; bu son dönemlerde yükseltilen ve dayatılan değerler bize ait değildir.

Artık sorun hem ideolojik, hem de etiktir.

Marx, hiçbir savaşın ya da devrimin ortadan kaldıramayacağı içsel bir hiyerarşi bulunduğunu ortaya koyan Freud 'un çalışmalarını okuyamadan, maalesef ki bu dünyadan erken göçtü...

Yine de Marx, "ben itkilerim ve dürtülerimin toplamıyım" demiştir...

Düşüncenin yaratıcı,
düşünüşün yazgı olduğunu bilerek...
Arzu kültürü yerine ihtiyaç kültürünü, kendi ekonomik/yorumsama tezleriyle ortaya dökerek...,

Bir toplum ya da bir lider düşünün ki;
Başkalarının mevcudiyetine ve yargılarına bağımlı olarak yaşamayı öğrenmiş!
Büyük sanılmayı öğrenmiş...!

Bütün derdi değilse de, en büyük çabalarından biri, başkaları tarafından görülmek ve onaylanmak!
Bir "şaşaa düzeni"nde başkalarının içinde yaşamak !

Peki neden ?
Nedeni belli: Amaç büyüklük...
Başkalarının gözünde büyüklük...
Bu sanıdan kendine bir “öz-saygı” çıkartmak!
Kendi özsaygısı pahasına, başkaları tarafından beğenilmek, onaylanmak ve takdir görmek ...
En büyük "dert" bu!..

On yıllar içerisinde, arzularına yenik düşmüş bir toplumun, bu duruma gelmesine bir şekilde katkısı olan, ve olmaya da devam eden tüm yetkili ve sorumlulara sesleniyorum:

kendiniz olmayı hiç düşünüyor musunuz?