“Gazetecilik takliti yapan gazetelere inanmayın”

18 yaşında olan Kıbrıs Postası’nın bir manifesto gibi gördüğüm bu cümlesi artık gelinen yozlaşı medyasının da son aşamasıdır. Patronaj medyası, geçiş medyası, köprü medya, mafya medyası, kumarhane medyası, şantaj medyası, iş takip medyası, baskı ve yıldırma medyası, devletin üzerinde tehdit gücü oluşturma medyası, param var şımarığım bir gazetem olsun medyası... Saymakla bitmez. Ama bu kalabalık tanımların hepsi mevcut medya düzenimizde bulunuyor. Ne yazık ki bu bir gerçek.

Gerçek anlamda bu işi yapmaya çalışan bir avuç ilkeli gazete ve gazetecinin hakkı göz göre göre hiçe sayılıyor. Kritersiz ve denetsizce artan internet medyası bir yandan, geleneksel medyaya durmadan eklenen ucube gazeteler bir yandan... Bu kuşatma sadece ayakta kalıp, sesimizin her rengini yansıtma şansımız olan gazetelerin değil, halkın, iktidarın, muhalefetin, devletin, sivilin, emekçinin, ahlaklı sermayedarın, kısaca her şeyin ve herkesin kuşatılması anlamına gelmektedir. Üstelik en acısı, “seçim zamanı, geçim zamanı” diye nemalandığını utanmayarak haykıran grupların medya yolu ile irademize müdahale etmeleri anlamına da gelmektedir.

KıbrısPostası’nın 18 yılı geride kaldı. Video reklamlarında da görebileceğiniz gibi, 18 yıl, irade ister, boyun eğmeme ister, gerçek haber ister, güven ister ve en önemlisi hakiki gazeteciler ister.

Şimdilerde 20’yi geçen ve yarısından fazlası bulvar gazetesi dahi olamayacak seviyesizlikte olan gazete postu giymiş kurtların kağıt baskıları bu yılları elbette göremezler ancak, geçen zamanı halktan çalıyorlar. Geçse artık da kurtulsak...