Mutluluğu bilmezsen öğretemezsin

Yapmamız gereken en iyi şey çocuklarımıza mutlu olmayı öğretmektir. Mutluluğun bir arayış bir hedef olmadığını sıkı sıkıya bağlı olunacak kriterleri olmadığını anlatmaktır.

Ancak Hz. Ali’nin muhteşem sözünü de hatırlamak şart.

“Çocuklarınızı değil, kendinizi terbiye edin. Çünkü onlar, sizi taklit ederler.”

Yüzyıllar öncesinden nasıl da muhteşem bir psikolojik tespit.

Gerçekten de böyle.

Çocuklarınıza mutlu olmayı öğretmek için önce kendimize sormalıyız, “Mutlu olmayı, kendimi mutlu etmeyi biliyor muyum?” diye.

Peki hakikaten biliyor muyuz?

Kendimizi mutlu olarak ifade edebiliyor muyuz?

Hayatımızı nasıl mutlu yaşayacağımızı biliyor muyuz?

Nedir bu mutluluğun formülü?

*

Kendiniz bunu bir banka hesabı, ev metrekaresi, araba markası, güç gibi algılayacak kadar zavallıysanız, çocuğunuz bu tutsaklıklarınızı taklit ederek büyüyecektir.

Oysa mutluluğu, iyi anların birikimi ve yaşamın her süreci gibi olumlu algılar, her anı huzurlu geçirmek üzere kibir ve hırstan uzak yaşarsanız, biricik evlatlarınız bu huzuru öğrenecektir.

*

Şimdi soralım kendimize, mutluluk nedir diye.

Ve bir düşünelim hem biz hem etrafımız neyi mutluluk olarak görüyor?